Rico Verhoeven was meer dan Glory kampioen - verdient afscheid met eerbetoon

Het voelt onwerkelijk. Rico Verhoeven stapt uit Glory zonder afscheid in de ring. Na jaren dominantie vertrekt de zwaargewicht kampioen geruisloos. Maar juist dat zorgt voor nieuwe gesprekken: over erkenning, een documentaire én een plek in de Hall of Fame.

Een kampioen zonder slotakkoord

Fans noemen het “onvoorstelbaar” dat Verhoeven Glory verlaat zonder eerbetoon: “Wat hij voor de sport heeft gedaan, is ongekend. Dit had een staande ovatie verdiend.” Sterker nog de CEO van Glory Marshall Zelaznik noemde het zelfs tijd.

Ook oud-collega's sluiten zich daarbij aan: “Rico hoort thuis in de Hall of Fame. Punt.” Verhoeven verdedigde jarenlang de zwaargewicht titel, vocht met open vizier en tilde het niveau van de sport omhoog – in én buiten de ring.

Meer dan een vechter

Juist nu hij vertrekt, groeit de roep om zijn verhaal te vertellen. Niet via een Instagram-post, maar via een documentaire of boek. Streamingdiensten als Amazon en Netflix hebben eerder al succes geboekt met series over grote vechters.

Verhoeven past moeiteloos in dat rijtje. Hij was niet alleen kampioen, maar ook publiekslieveling, ondernemer, filmacteur en rolmodel. Analist Alex Kowalski zegt het treffend: “Zijn verhaal raakt meer dan sport alleen.”

De camera draait al – of zou dat moeten doen

Volgens bronnen ligt er interesse vanuit meerdere hoeken voor een docu. De mix van sport, emotie, discipline en mysterie rondom zijn vertrek is precies wat kijkers willen zien.

Verhoeven werkte eerder al mee aan speelfilms en tv-projecten. Nu lijkt het moment gekomen om zijn eigen verhaal te delen – van opkomst tot afscheid, van blessures tot wereldroem.

Hall of Fame als bekroning

Een documentaire vertelt het verhaal. Een nog een boek als vervolg op het eerste vult het aan. Maar de enige échte bekroning voor een carrière als die van Rico Verhoeven, is een plek in de Hall of Fame van Glory.

Niet over een jaar, niet als formaliteit, maar nu. Terwijl het nog vers is. Terwijl de fans kijken. Terwijl zijn naam nog trilt in elke zaal waar ooit zijn handschoenen de lucht in gingen.