Vechtmachine Yoel Romero weigert te stoppen - dit is zijn volgende stap

Yoel Romero doet het weer. Net als je denkt dat hij het rustiger aan gaat doen, gooit hij alles om. De 47-jarige vechtlegende verraste iedereen toen hij bekendmaakte dat hij getekend heeft bij BKFC — ja, die bare knuckle boksbond waar ze zonder handschoenen op elkaars gezicht rammen.

Romero is geen onbekende in het vechten. De man stond tegenover toppers als Israel Adesanya en Robert Whittaker. Hij is een beest in de kooi, met explosieve kracht en een lijf dat zelfs op zijn leeftijd nog jaloers maakt. Maar nu wil hij dus ook meedoen aan het rauwe werk in BKFC.

Waarom zou iemand van de UFC naar bare knuckle gaan?

Goede vraag. Want waarom zou je, na jaren in toporganisaties als de UFC en Bellator, ineens je handen onbeschermd in een gevecht steken?

Romero heeft er zelf een simpele reden voor: hij houdt van vechten. "Ik blijf trainen voor MMA. Ik ben nog niet klaar. BKFC is gewoon een nieuwe uitdaging," zei hij. Geen ingewikkelde reden, geen groot plan. Gewoon omdat hij het wil.

En zeg nou eerlijk: wie zegt er nee tegen iemand die op zijn 47ste nog met zoveel vuur in zijn ogen staat?

Hij stopt niet met MMA – hij doet het er gewoon bij

De overstap naar BKFC betekent niet dat hij de kooi helemaal achter zich laat. Romero wil gewoon alles doen wat hij nog in zich heeft. Dat betekent: vechten in BKFC, én als het kan, nog een MMA-gevecht hier en daar meepakken.

Het klinkt gek, maar ergens klopt het. Want Romero is nooit een man van regels geweest. Hij is een vrije geest, een vechter in hart en nieren. En of dat nou in een ring, kooi of ergens op een parkeerplaats is — hij doet wat hij voelt.

BKFC wint terrein met grote namen zoals Romero

Bare knuckle boksen is hard op weg om mainstream te worden. En met grote namen als Mike Perry, Chad Mendes en nu ook Yoel Romero erbij, wordt het steeds groter.

Voor BKFC is dit een gouden zet. Romero is geen kleine vis. Hij is een publieksmagneet. Iedereen wil zien of hij ook zonder handschoenen net zo gevaarlijk is als met.

En je weet het: bij Romero is er altijd kans op iets spectaculairs. Een vliegende knie. Een onverwachte knock-out. Een moment waar je mond van openvalt.

De man, de mythe, de vechter die maar niet stopt

Wat moet je nog zeggen over Yoel Romero? De man is bijna 50, maar lijkt fysiek in betere vorm dan sommige jongens van 25. Hij lacht, danst, bidt, vecht — en blijft doorgaan.

Zijn verhaal inspireert. Niet omdat hij altijd wint. Maar omdat hij nooit stopt. Zelfs nu kiest hij voor de moeilijkste weg. En ergens is dat precies waarom we hem blijven volgen.