Inoue verovert boksgeschiedenis - WBA bond verpest het!

Naoya Inoue boekte opnieuw een indrukwekkende overwinning, maar de feeststemming werd snel overschaduwd door discussie. De Japanner evenaarde het historische record van 26 opeenvolgende wereldtitelgevechten – een prestatie die eerder alleen Floyd Mayweather en Joe Louis wisten te behalen.

Zijn triomf werd echter meteen in twijfel getrokken vanwege de manier waarop de WBA zijn titels telt. Critici vragen zich af of alle zeges wel écht meetellen.

WBA ligt onder vuur door verwarrend titelsysteem

De discussie draait vooral om de zogenoemde ‘regular’ en ‘super’ titels van de WBA. Inoue veroverde in 2018 de WBA regular bantamweight titel tegen Jamie McDonnell en verdedigde die tegen Juan Carlos Payano. Pas daarna werd hij tot volwaardig kampioen gepromoveerd.

Critici stellen dat dit soort titels de waarde van records aantasten. Een Japanse insider zei: “Fans willen duidelijkheid, geen twee kampioenen in één gewichtsklasse. Zo wint niemand.”

Het is niet de eerste keer dat de WBA kritiek krijgt. Onlangs claimde Kubrat Pulev nog dat hij Bulgaarse zwaargewichtkampioen was, maar puristen erkennen alleen Oleksandr Usyk als echte houder.

Inoue blijft indrukwekkend ondanks de controverse

Met of zonder de betwiste titels zijn Inoue’s cijfers ongekend. Inclusief de WBA regular titel staat hij op 26 opeenvolgende wereldtitelzeges. Zonder die zeges blijft de teller steken op 24, nog steeds goed voor een plek vlak achter Wladimir Klitschko (25), Mayweather (26) en Louis (27).

Inoue kan binnenkort nog meer geschiedenis schrijven. Een zege op Alan David Picasso in december brengt hem naast Mayweather. Daarna wacht Junto Nakatani in 2026.

De discussie over zijn erfenis zal nog lang doorgaan. Toch is zijn status als viervoudig wereldkampioen en onbetwist kampioen in twee gewichtsklassen al genoeg om hem tot de grootste van zijn generatie te rekenen.

Eerder liet Inoue ook al zien wat hij kan in Tokio, waar hij TJ Doheny verpletterde. Die overwinning wordt nog altijd gezien als een van zijn meest dominante optredens.

Zijn kracht werd eveneens duidelijk in zijn epische strijd tegen Nonito Donaire, waarin hij zowel de IBF- als de WBA-titel veroverde. Die partij staat in het geheugen van fans gegrift als een van de mooiste uit zijn carrière.