Waarom Nederland kiest voor kickboksen - maar de rest van de wereld niet!

In Nederland hoor je het overal: “Ik zit op kickboksen.” Niet op boksen. Niet op MMA. Gewoon: knallen met trappen en stoten tegelijk. Terwijl in landen als Amerika de UFC alles overneemt, blijft Nederland vasthouden aan het kickboksen. En dat is geen toeval.

Het begon in de jaren ‘70, toen vechter Jan Plas het Japanse kickboksen meebracht naar Nederland. Hij startte de Mejiro Gym in Amsterdam en de rest is geschiedenis. Jongens uit de buurt, zonder veel kansen, kregen ineens discipline, zelfvertrouwen en een uitlaatklep. Geen geklets. Gewoon keihard werken.

Van buurtschool naar wereldpodium: Nederland leverde wereldkampioenen

Nederland heeft er een handje van om kleine sportscholen groot te maken. Uit die gyms kwamen vechters waar je u tegen zegt. Denk aan:

• Peter Aerts met z’n legendarische high kick
• Ernesto Hoost, een man van staal
• Remy Bonjasky, die met één vliegende knie het publiek liet gillen
• Badr Hari, de bad boy die altijd voor vuurwerk zorgt
• Rico Verhoeven, de ijskoude kampioen die al jaren alles wint

Deze mannen waren wereldwijd bekend. Vooral in Japan, waar K-1 jarenlang het summum was van vechtsportshows. En raad eens wie daar domineerden? Juist: de Nederlanders.

Waarom boksen en MMA in andere landen groter zijn

In landen als de VS, Mexico en het VK is boksen een soort religie. Ze hebben daar legendarische namen: Ali, Tyson, Mayweather, Canelo. En ja, daar zijn ze gek op lange bokswedstrijden met veel tactiek en camera’s.

MMA kreeg daar ook vleugels dankzij de UFC. Slimme marketing, grote podia, sterren als Conor McGregor en Khabib Nurmagomedov. Maar in Nederland? Hier is de UFC groot op YouTube, maar niet in de wijk. Hier draait het nog steeds om de sportschool om de hoek, waar de bokszak altijd klaarhangt.

Kickboksen leeft hier echt, in de gym én op straat

Ga op een woensdagmiddag naar een willekeurige gym in Almere, Rotterdam of Utrecht. Je ziet kinderen van 8, 12, 16 jaar met bokshandschoenen en focus in hun ogen. Kickboksen is hier geen hype. Het is een levensstijl.

Trainers zoals Lucien Carbin, Mike Passenier, en Cor Hemmers leerden generaties vechters hoe je discipline en respect in je vuisten stopt. En als je het niet redt op school, dan leer je misschien wel winnen in de ring. Of op z’n minst jezelf overeind houden.

En MMA dan? Dat groeit, maar langzaam

We hebben toppers gehad hoor. Alistair Overeem en Gegard Mousasi stonden allebei in de UFC. Maar die moesten naar het buitenland om echt door te breken. In Nederland zijn de kansen voor MMA gewoon kleiner. We hebben geen UFC-events in Ahoy of de Ziggo Dome. Nog niet, in elk geval.

Misschien dt dit met Reinier de Ridder wel gaat lukken die sinds zijn debuut in de UFC alles won. MMA groeit wel, vooral onder jongeren. Maar kickboksen is nog altijd nummer één op de matten van Nederland. De stijl past bij de cultuur: recht voor z’n raap, zonder poespas.