Glory krijgt topvechter terug? K-1 kampioen Mannaart mogen ze bellen

Roel Mannaart is terug. Niet als opvulling op de kaart, maar als échte kampioen. Vijf jaar na zijn laatste optreden stond hij weer in de ring, en hoe. In Japan, bij K-1 waar hij zijn zwaargewicht titel verdedigde, veegde hij de vloer aan met de lokale favoriet K-Jee. Geen twijfel, geen discussie. Alleen dominantie.

Die rentree was niet zomaar een overwinning, het was een statement. Een waarschuwing aan iedereen die dacht dat Mannaart verleden tijd was. Hij vocht niet voor roem. Hij vocht om te bewijzen dat hij nog steeds hoort bij de top. En nu? Nu wil hij verder. Richting Glory.

“Als Glory belt, neem ik op,” zei hij openlijk tegen Remy Bonjasky. De deur staat op een kier. En Roel wil hem openbeuken.

De jaren stilte na zijn breuk bij Glory maakte hem alleen maar sterker

In zijn laatste partij bij Glory brak Mannaart zijn kaak tegen Sergej Maslobojev. Daarna verdween hij stilletjes uit de spotlight. Vijf jaar niets. Geen interviews. Geen grote aankondigingen. Alleen maar trainen.

Maar het begon weer te kriebelen. Niet omdat iemand hem riep. Niet voor geld. Maar omdat hij iets te bewijzen had aan zichzelf. En dat werd zijn drijfveer. Onder leiding van coach Mike Polanen hervond hij zijn vuur.

“Hij traint alsof hij nooit is weggeweest,” zei Polanen. En dat bleek. Want wat hij tegen K-Jee liet zien, was geen ringroest. Het was puur geweld, strak gebracht.

Van stilte naar vuur: de gevechtshonger van Mannaart is terug

Mannaart vocht in Japan met rust en kracht. Geen gejaagde stijl. Geen roekeloosheid. Maar met scherpte. Hij liet de lokale held K-Jee geen seconde in het gevecht komen. Vanaf de eerste bel was hij dominant.

In zijn woorden: “Vroeger vocht ik om te winnen. Nu vecht ik om te laten zien dat ik er nog steeds ben.” En dat heeft hij gedaan.

Nu kijkt hij vooruit. Hij is pas 31. Geen jonge hond meer, maar wel een man met ervaring, controle en honger. En die honger is gericht op Glory.

Glory heeft Nederlandse toppers nodig en Mannaart vult dat gat perfect

Glory mist iets. Dat ziet Mannaart ook. “Er zijn te weinig Nederlandse toppers over,” zei hij in een recent interview. Hij doelt niet alleen op de nationaliteit, maar op echte vechters. Atleten. Technisch sterk. Compleet.

Hij wil laten zien dat hij meer is dan een naam uit het verleden. Hij wil de ring in, tegen de besten. En of dat tegen Ariel Machado is of iemand anders, maakt hem niet uit. “Ik ontwijk niemand,” zegt hij.

En het mooie is: hij wil het doen voor eigen publiek. In Nederland. “Als Glory mij belt, kunnen we praten,” klinkt het vastberaden.

Mannaart is niet terug om af te bouwen. Hij is terug om opnieuw te domineren.