Waarom Glory het risico loopt hardcore kickboksfans kwijt te raken

Glory stond jarenlang bekend als hét platform voor eerlijke en keiharde gevechten. Veel fans voelden zich verbonden met het merk door transparantie, duidelijke structuren en echte sportieve rivaliteit. Maar de laatste tijd lijkt die band af te brokkelen.

Na recente beslissingen, zoals het opnieuw toelaten van eerder uitgeschakelde vechters bij Glory 103 welke op 23 augustus plaatsvindt, klinkt er luid protest. Niet van casual kijkers, maar juist van de trouwe fanbase. Op sociale media regent het reacties. Termen als “oneerlijk”, “gênant” en “niet slim” domineren de commentaren.

Verwachtingsmanagement raakt zoek in toernooistructuur en selectiebeleid

Fans die jarenlang elk evenement volgen, hebben bepaalde verwachtingen. Ze willen dat prestaties meetellen, dat winnaars doorgaan en verliezers plaatsmaken. Als dat principe onder druk komt te staan, voelt dat als verraad.

De terugkeer van vechters zoals Nabil Khachab en Ionut Iancu zorgt voor verwarring. Waarom krijgen zij wél een nieuwe kans, terwijl anderen zoals Antonio Plazibat en Uku Jurjendal, die herstellende zijn maar populairder en sportief sterker ogen, worden overgeslagen?

Voor veel fans klopt het plaatje niet meer. Het gevoel dat sportieve logica plaatsmaakt voor marketing of gemak frustreert. Die frustratie stapelt zich op. En herhalende frustratie leidt uiteindelijk tot afhaken. Oud-vechter Remy Bonjasky haalde dit al eerder aan.

De loyaliteit van de achterban is geen vanzelfsprekendheid meer

Glory heeft altijd kunnen rekenen op een harde kern. Fans die kaartjes kopen, merchandise dragen, de livestream aanzetten, en discussiëren op fora en social media. Maar ook die fans hebben een grens.

Wanneer beslissingen herhaaldelijk als “onbegrijpelijk” worden ervaren, komt loyaliteit onder druk te staan. Het gevoel ontstaat dat feedback genegeerd wordt. Dat Glory niet luistert. En dat is gevaarlijk.

Als fans zich structureel niet gehoord voelen, ontstaat afstand. Eerst mopperen ze, dan stoppen ze met kijken. Wat blijft, is een lege tribune of stilstaande groei.

Glory moet heroverwegen hoe het de band met zijn kernpubliek onderhoudt

Een organisatie hoeft niet op elk commentaar te reageren. Maar het negeren van massale kritiek, zeker van trouwe fans, brengt risico’s met zich mee. Die fans zijn niet alleen consumenten, ze zijn ook ambassadeurs. Ze delen content, nemen vrienden mee, en zorgen voor sfeer.

Als die groep zich afkeert, raakt Glory meer kwijt dan alleen wat ticketverkoop. Het verliest geloofwaardigheid, passie en betrokkenheid. Juist de elementen die het ooit zo groot maakten.

Wil Glory dat voorkomen, dan moet het tijdig het gesprek aangaan. Openheid bieden. Uitleg geven. En vooral: laten zien dat prestaties voorrang krijgen boven politiek of gemak. Anders is het risico op verlies van de fanbase geen dreiging meer, maar een feit.