Hij sloeg iedereen neer… tot één gevecht zijn leven verwoestte

Gerald McClellan stond bekend als een nachtmerrie voor iedereen die tegenover hem stond. Hij had een moordend stootvermogen, met beide handen dodelijk. In de jaren ’90 klopte hij man na man in de eerste ronde eruit.

Zijn bijnaam was “G-Man” en dat zei alles. Binnen drie jaar stond hij al in titelgevechten. Zijn stijl was simpel: vooruit, slaan, en alles vernietigen dat voor hem stond.

Van een moeilijke jeugd naar de top van het boksen

McClellan groeide op in Freeport, Illinois. Zijn vader was er niet, zijn moeder worstelde met alcohol. Toch vocht Gerald zich een weg omhoog. Boksen werd zijn uitweg.

In 1987 werd hij amateurkampioen van de VS. Een jaar later versloeg hij zelfs Roy Jones Jr. in wat velen “het beste amateurgevecht ooit” noemen. Iedereen wist meteen: dit is een jongen die de wereld gaat veroveren.

Onder Emanuel Steward werd hij een knockout machine

Hij belandde in het beroemde Kronk Gym in Detroit, onder de vleugels van trainer Emanuel Steward. Die had eerder legendes als Thomas Hearns gemaakt. McClellan was zijn nieuwe diamant.

Met een snoeiharde rechter en bodyshots die tegenstanders krom deden trekken, won hij alles. John “The Beast” Mugabi? Uitgeschakeld in de eerste ronde. Julian “The Hawk” Jackson? Neergehaald met een combinatie die fans nog steeds kippenvel geeft.

Het gevecht tegen Nigel Benn veranderde alles

25 februari 1995. Londen. McClellan stapte de ring in tegen Nigel “The Dark Destroyer” Benn. Wat volgde, was een oorlog.

In de eerste ronde sloeg Gerald Benn bijna knock-out. Het publiek hield zijn adem in. Maar Benn krabbelde terug. Het gevecht werd vuil, met stoten achter het hoofd en harde clinches.

Ronde na ronde namen de klappen toe. Gerald begon zijn mondstuk te verliezen en hield soms zijn hoofd vast. Hij vocht door, maar je voelde dat er iets misging.

De klap die zijn leven stopzette

In de tiende ronde sloeg Benn hem neer. Gerald stond nog op, strompelde naar zijn hoek… en zakte toen in elkaar. De zaal verstomde.

Artsen voerden een spoedoperatie uit. Zijn hersenen waren zwaar beschadigd. Gerald overleefde, maar verloor zijn zicht, een deel van zijn gehoor en de meeste zelfstandigheid. Vanaf dat moment had hij 24-uurszorg nodig.

De man achter de bokser

Zijn zus Lisa zorgde voor hem en gaf hem nooit op. Ze richtte zelfs een stichting op om andere boksers met hersenletsel te helpen. Nigel Benn, zijn rivaal, organiseerde jaren later een benefiet om Gerald te steunen. Ze keken elkaar weer in de ogen, dit keer niet als vijanden, maar als mensen.

McClellan werd ooit gezien als de volgende grote ster, misschien wel de gevaarlijkste puncher ooit. Maar zijn verhaal werd een waarschuwing. Een herinnering dat boksen niet alleen glorie brengt, maar ook alles kan afpakken.