UFC sensatie De Ridder wil NAC-stadion vol vechten: 'Dat zou pas ziek zijn!'

Reinier de Ridder, geboren in Breda en ooit fulltime fysiotherapeut, staat nu gewoon in de top 5 van de UFC. Geen grap. Hij versloeg oud‑kampioen Robert Whittaker in een keiharde partij en kijkt nu vooruit naar wat echt telt: een titelgevecht.

En ja, hij droomt ervan om die titel straks te verdedigen in z’n eigen stad. Midden op het gras van het NAC‑stadion.

"Ik wil knokken in Breda. Voor mijn mensen."

In de podcast Vechtersbazen gooide hij het er gewoon uit:

“Ik wil die titel verdedigen in Breda. NAC‑stadion, vol mensen, keiharde sfeer. Dat lijkt me prachtig.” Maar ja, dat is makkelijker gezegd dan gedaan. UFC organiseert zelden een evenement puur voor één vechter in zijn thuisland. En Amerika wil show. Veel show.

Fans in Amerika willen vuurwerk, geen Jiu Jitsu

In de VS willen ze geen worstelpartijen op de grond. Ze willen klappen zien. Knock-outs. Trappen in het gezicht. Bloed, zweet en drama. En eerlijk is eerlijk: De Ridder kreeg kritiek. Te braaf, te voorzichtig.

Dat betekent: als hij die droom in Breda wil waarmaken, moet hij nog een paar grote jongens verslaan. En het liefst op spectaculaire wijze (lees verder onder video).

Whittaker was een mokerslag, maar De Ridder bleef staan

Zijn laatste gevecht tegen Whittaker was allesbehalve een saaie partij. De Ridder kreeg het zwaar in de tweede ronde. Whittaker raakte hem vol, maar De Ridder bleef staan, herpakte zich en kwam terug.

Hij vocht als een beest. Na vijf rondes ging het naar de jury. Split decision. Reinier won. En hij wist: dit was z’n moment. UFC-waardig.

Trainen met toppers in Florida en schieten op herten

De Ridder trainde in Florida, met een team vol UFC‑killers. Daar leerde hij hoe het écht moet. Strak, intens en keihard. Hij trainde samen met zijn oude ONE Championship tegenstander Aung La Nsang bij de Nederlandse topcoach Henry Hooft in Amerika.

Tussendoor gingen ze ook nog samen jagen. “Amerikaanse toestanden,” zegt hij lachend. “Herten schieten, barbecueën, het hele pakket.”

Hij leeft voor het moment in de kooi

Waarom hij dit allemaal doet? Niet voor roem. Niet voor geld.

“Ik vecht omdat ik het geweldig vind. In die kooi, op dat moment, bestaat er niks anders. Geen stress, geen zorgen. Alleen het gevecht.” Hij noemt het bijna meditatief. Kalm in de chaos.

"Drie uur per dag, tien jaar lang"

Reinier gelooft in één simpele regel: wil je de top halen, dan moet je jarenlang knallen.

“Drie uur per dag, tien jaar lang, gefocust trainen. Anders kom je er niet.” Hij hoopt dat jonge vechters dat begrijpen. Hard werken, geen excuses.

UFC in Nederland? Ja graag, zegt De Ridder

Of het NAC‑stadion echt gaat lukken? Dat weet niemand. Maar dat De Ridder zijn stempel drukt op de UFC, staat vast. Hij wil meer. Groter. Luider. Hij wil dat mensen niet alleen juichen in Amerika, maar ook thuis in Breda.

En of het nou in Ahoy is of bij NAC: de kans dat we Reinier ooit live zien knokken in Nederland groeit met de dag. Al is de UFC niet happig om voor kampioenen in hun eigen land een event neer te zetten.