Waarom Jamal Ben Saddik 'NIET' de gevangenis in hoeft - dit is hoe het zit!

Voor wie het even gemist heeft: Jamal Ben Saddik is een zwaargewicht in de kickbokswereld. Hij staat bekend als “The Goliath” en heeft jarenlang indrukwekkende prestaties neergezet binnen Glory, een van de grootste kickboksorganisaties ter wereld. Maar begin 2025 kwam daar ineens een hele andere wending en noemt men hem fraudeur en witwasser. Vooral de Belgische rioolpers heeft er een handje van Ben Saddik zo slecht mogelijk neer te zetten.

Hij kreeg ruim drie jaar celstraf opgelegd in België, waarvan de helft voorwaardelijk. Toch staat hij gewoon op het affiche voor Glory 103 tegen Levi Rigters. En dat roept bij de fans vragen op. Hoe zit dat en wat houdt het precies in.

Even terug naar de basis: wat betekent zo’n straf eigenlijk?

Je moet eigenlijk rechten gestudeerd te hebben om te snappen hoe het zit. Dus leggen wij het uit: wat is een ‘voorwaardelijke straf’ en wat is een ‘ontnemingsmaatregel’?

Geen zorgen — we leggen het uit in normale taal. Kijk maar even naar deze tabel:

Begrippen kort en duidelijk uitgelegd

Dus... waarom zit Ben Saddik niet vast?

Goede vraag. Het zit zo: hoewel zijn onvoorwaardelijke straf normaal gesproken zou betekenen dat hij 20 maanden moet brommen, is daar een uitzondering op gemaakt.

En dat komt door een combinatie van factoren:

• De rechter heeft gekozen voor een ontnemingsmaatregel (Bron AD.nl). Het idee hier achter is waarschijnlijk: het is nuttiger als Ben Saddik het crimineel verdiende geld terugbetaalt, dan dat hij in de gevangenis zit waar hij niks oplevert.*
• Zijn straf is nét onder een juridische grens gebleven (36 maanden onvoorwaardelijk). Daardoor zijn er meer mogelijkheden om maatwerk te leveren.
• En: hij moet zich aan een set voorwaarden houden. Wat die precies zijn, is niet openbaar, maar we mogen aannemen dat ze streng genoeg zijn om hem scherp te houden.

(*Niet bevestigd maar in de regel gebruikelijk)

En wat vindt Glory hier eigenlijk van?

Marshall Zelaznik, de grote baas bij Glory, snapt dat het “niet lekker voelt”, maar verdedigt de keuze om Ben Saddik tóch te laten vechten. Hij zegt letterlijk:

“Dit type misdaad geeft onze sport geen zieke reputatie zoals geweld of racisme.”

Met andere woorden: ja, het is fout, maar niet onherstelbaar fout. De deur naar vergeving blijft op een kier staan.

Is dit eerlijk?

Tja, daar kun je lang over discussiëren. In een ander beroep — laten we zeggen een bank of overheidsfunctie — zou je waarschijnlijk gewoon ontslagen worden. Maar sport werkt anders.

• Sporters zijn merken op zichzelf.
• Hun talent is schaars en vervangbaar is het vaak niet.
• En fans... die vergeven sneller als iemand blijft winnen.

En misschien is dat niet altijd eerlijk. Maar het is wel de realiteit.

Waarom is dit eigenlijk belangrijk?

Omdat deze zaak laat zien hoe verschillend het recht werkt voor verschillende mensen. En niet alleen in de sport.

Het maakt uit:

• Wie je bent
• Hoe bekend je bent
• Wat je terug kan geven aan de maatschappij

Dat is confronterend. En misschien zelfs een beetje wrang.

Tot slot: wat kunnen we hiervan leren?

1. Niet elke straf betekent automatisch een gevangenis.
2. De wet kijkt soms meer naar maatschappelijk nut dan naar vergelding.
3. Sport leeft in een eigen bubbel — met zijn eigen regels en grijze gebieden.

En Jamal Ben Saddik? Die krijgt — terecht of onterecht — een tweede kans. Niet iedereen krijgt die. En juist daarom moeten we kritisch blijven kijken naar hoe vergeving werkt, voor wie, en waarom.