Het meest brute gevecht ooit - nog steeds gesprek van de dag

In 2005 tijdens K-1 World Grand Prix 2005 in Paris stonden Jerome Le Banner en Cyril Abidi tegenover elkaar in Parijs. Het werd meteen een klassieker. Er was geen handdruk, geen afwachtende start. Ze doken er gelijk in.

Het publiek ging uit z’n dak. Le Banner opende hard, duwde Abidi naar achter en liet direct zijn kracht zien. Hij wilde maar één ding: Abidi zo snel mogelijk slopen.

Cyril Abidi probeert terug te komen, maar Le Banner blijft duwen

Cyril probeerde Le Banner af te remmen met trappen en stoten. Maar Le Banner gaf geen krimp. Hij bleef voorover leunen, bleef druk zetten en sloeg hard door.

Een harde rechter raakte Abidi vol in het gezicht. Daarna volgde een linkse die hem nog meer deed wankelen. Het was duidelijk: Le Banner was hier om te winnen, wat er ook gebeurde.

De fans schreeuwen en de sfeer kookt over in Parijs

De zaal kookte. Iedereen stond op z’n stoel. Het gevecht ging de tweede ronde in. Cyril kwam met trappen, maar Le Banner lachte erom. Hij wachtte op zijn kans en sloeg dan keihard toe.

Een dokter keek naar de snee boven het oog van Le Banner. Maar de dokter gaf groen licht. Het gevecht ging door. Het publiek schreeuwde het uit van spanning.

Le Banner heeft een bult zo groot als een tennisbal, maar hij vecht door

Boven het oog van Le Banner groeide een bult. Het leek wel een tennisbal. Maar hij gaf geen krimp. Hij bleef slaan, bleef duwen. Hij vocht alsof zijn leven ervan afhing.

Cyril probeerde terug te komen. Hij haalde uit, maar Le Banner bleef hem raken. De spanning was om te snijden. Elke stoot deed pijn, elke klap daverde door de ring.

De vijfde ronde is een hel, maar ze blijven staan

Ze kwamen aan bij de vijfde ronde. Beide mannen stonden nog. Moe, maar niet gebroken. Ze bleven slaan. Ze bleven beuken. Het was niet normaal.

Ze hadden alles gegeven. Het publiek wist: dit was legendarisch. Dit was een gevecht dat je nooit zou vergeten.

Het publiek gooit spullen in de ring, maar de helden blijven overeind

Na het laatste belsignaal gooiden fans spullen in de ring. Boosheid, spanning, alles kwam eruit. Maar dat kon de avond niet verpesten.

Jerome Le Banner en Cyril Abidi schreven geschiedenis. Ze lieten zien wat vechten echt is. Twee mannen die alles gaven, tot de laatste seconde. Dit gevecht leeft voort in de harten van iedereen die erbij was.