Badr Hari had met deze man een van de heftigste oorlogen ooit - de haat was echt!

Soms draait een gevecht niet alleen om punten of knock-outs, maar om iets groters. Trots. Ego. Wraak. Dat gold zeker voor de confrontaties tussen Badr Hari en Hesdy Gerges. Wat begon als een sportieve uitdaging, groeide uit tot een regelrechte oorlog.

Twee zwaargewichten. Twee sterke karakters. Twee mannen die niks van elkaar wilden aannemen. Vanaf het eerste moment dat ze elkaar aankeken, wist je: hier zit méér achter dan alleen sport.

De eerste ontmoeting eindigde in chaos en woede

Hun eerste gevecht eindigde niet met applaus, maar met boegeroep. Hari werd gediskwalificeerd nadat hij Gerges onreglementair had geraakt nadat hij deze een trap na gaf. De emoties liepen hoog op. Het publiek ging uit zijn dak. En Gerges? Die wilde maar één ding: revanche.

Hari, bekend om zijn vurige temperament, weigerde excuses. Hij voelde zich verraden door de beslissing. Dat voedde de vlammen alleen maar meer. De kloof tussen de twee werd dieper. Wat volgde was jarenlange spanning in de media, op persconferenties en in trainingskampen.

De rematch in Abu Dhabi werd een knalharde oorlog zonder genade

Jaren later kregen fans eindelijk wat ze wilden: een rematch. In een bomvolle zaal stonden ze weer tegenover elkaar. Geen woorden. Geen handdruk. Alleen pure haat en vechtlust. Deze keer ging het er anders aan toe. Geen diskwalificatie. Geen gekke acties. Alleen keiharde actie.

Hari begon fel, met razendsnelle combinaties. Hij verraste Gerges met knieën, low kicks en uppercuts. Gerges bleef staan en vocht terug. Hij kreeg klappen, maar gaf ook rake trappen. Het werd een duel op het scherpst van de snede.

Beide mannen gaven alles. Na drie rondes kon alleen de jury beslissen. Het eindigde in een no contest, maar de echte overwinning was voor de fans. Die zagen een gevecht dat alles had: spanning, emotie en rauwe actie.

Deze rivaliteit is legendarisch en zal nooit vergeten worden

De rivaliteit tussen Badr Hari en Hesdy Gerges hoort thuis in het rijtje van de grootste ooit. Niet door trash talk of promotiepraatjes, maar door echte haat, échte botsingen en échte confrontaties.

Het was geen toneelspel. Het was persoonlijk. Elk gevecht voelde als een finale. En ook al is het boek nu misschien dicht, de vlam zal altijd blijven smeulen. In elke blik, in elke herhaling, in elke vechtsportfan die deze oorlog nog eens terugkijkt.