Rico Verhoeven's tegenstanders meest getest op doping - maar kijk wie op 1 staat!

Het dopingbeleid van Glory ligt zwaar onder een loep. Insiders vinden dat de controles oneerlijk verdeeld zijn. Veel vechters worden nauwelijks getest, terwijl anderen meerdere keren per jaar controle krijgen. Vooral titelgevechten staan onder streng toezicht.

Volgens topcoach Said El Badaoui test Glory vooral vechters als in het zwaargewicht vaker. Andere vechters lijken weg te komen zonder of met slechts één test per jaar.

Wat meteen opvalt, is dat bijna alleen de tegenstanders van Rico Verhoeven streng worden getest. Namen als Levi Rigters, Jamal Ben Saddik, Soufian Laidouni en Tarik Osaro worden vaak zes tot negen keer per jaar gecontroleerd. Zo werd Artem Vakhitov die recentelijk tegen Verhoeven in de ring stond en lange tijd niet meer bij Glory actief was twee keer getest.

Top 10 meest geteste Glory-vechters sinds april 2023

(Laatst bijgewerkt op 23 juni 2025)

Let op: Bij gelijke scores staan meerdere vechters op dezelfde plek.

Alleen zwaargewichten en bekende namen lijken regelmatig getest te worden

Insiders zoals El Badaoui vertellen dat Glory zich vooral richt op zwaargewichten. Andere vechters komen er vaak vanaf zonder controle.

Toch zijn er uitzonderingen. Vechters als Serkan Özçağlayan, Tayfun Ozcan en Mohamed Amine zouden ook vaker getest zijn, ondanks dat zij geen zwaargewicht zijn. Dit alles is terug te vinden op de doping pagina va Glory zelf.

"De link is overduidelijk: vecht je tegen Rico Verhoeven, dan krijg je wél dopingtests. Andere vechters komen vaak met alleen een test op de wedstrijddag weg", zegt een insider. Op zich is dit niet vreemd omdat Verhoeven voorstaat alleen tegen schone vechters in de ring te willen ontmoeten.

Sommige vechters worden zelfs thuis of in de sportschool getest. Dat gebeurt soms zelfs in het buitenland, zoals in Thailand.

Grote verschillen tussen vechters zorgen voor onbegrip?

De verschillen tussen de vechters zijn opvallend. Sommige worden amper gecontroleerd, ondanks meerdere gevechten.

Don Sno en Kromah zouden bijvoorbeeld maar één keer getest zijn, terwijl ze al zes gevechten hebben gevochten. In toernooien lijkt hetzelfde te gebeuren.

Bahram Rajabzadeh is een ander voorbeeld. Hij is al negen keer getest. Waarom wordt de ene vechter constant gecontroleerd en de ander bijna nooit? Dat is de vraag die overal opduikt.