Peter Aerts en Ernesto Hoost onderuit – dankzij één man en 1 trap!

In de jaren 90 zorgde Francisco Filho voor opschudding in de vechtsport. Met een soepele zwaai van zijn been werd hij de eerste niet-Japanse wereldkampioen Kyokushin karate. Later stapte hij over naar K-1 en bewees hij dat traditionele karate ook in de ring werkt.

Francisco werd in 1971 geboren in São Paulo. Toen hij vijf was, zag hij zijn broer verongelukken. Die gebeurtenis liet diepe sporen na. Karate hielp hem omgaan met het verlies. Geïnspireerd door Bruce Lee stapte hij op jonge leeftijd een dojo binnen.

Hij begon jong met trainen onder een Japanse meester

Francisco trainde onder sensei Seiji Isobe, een student van de legendarische Masutatsu Oyama. Oyama richtte Kyokushin op, een harde vorm van karate waarbij bijna alles mag behalve stoten op het hoofd met blote vuisten. Kicks kregen de hoofdrol.

Op zijn twintigste won Filho de Zuid-Amerikaanse titel en kreeg hij een ticket voor het WK in 1991. In Japan liet hij meteen zien wat hij kon. Hij versloeg Andy Hug, een Zwitserse karatelegende. Die overwinning maakte hem in één klap beroemd.

Hij vocht zich letterlijk door 100 tegenstanders

Na een discutabele nederlaag in 1991, trainde Francisco vier jaar lang in stilte. In 1995 deed hij mee aan de Hyakunin Kumite, een extreme test waarin je 100 tegenstanders achter elkaar moet verslaan. Hij voltooide de uitdaging zonder naar het ziekenhuis te hoeven en bleef overeind.

In 1997 kwam hij sterker dan ooit terug op het WK. Hij toonde nieuwe technieken zoals de question mark kick, en werd wereldkampioen in zijn gewichtsklasse.

Zijn overstap naar K-1 bracht vuur in de ring

Francisco maakte in 1997 de overstap naar K-1, waar vechters met verschillende stijlen het tegen elkaar opnemen. In zijn debuut sloeg hij meteen Andy Hug knock-out. Hij schopte het tot de finale van het K-1 Grand Prix.

Hij versloeg zwaargewichten als Sam Greco en Peter Aerts, en bracht zelfs Ernesto Hoost aan het wankelen. Zijn rechterhoek werd gevreesd, zijn trappen waren messcherp. In 1998 vocht hij zich opnieuw naar de finale, waar hij van Mike Bernardo verloor na een keihard gevecht.

Hij bleef knallen tegen de grootste namen in het spel

Filho bleef jaren lang actief in de top van K-1. Hij vocht tegen Jerome Le Banner, Remy Bonjasky en Mark Hunt. Hij verloor, maar vocht altijd met hart en ziel. Zijn stijl bleef trouw aan Kyokushin: veel trappen, slimme counters en nooit opgeven.

In 2004 sloot hij zijn carrière af met een indrukwekkende overwinning op Remy Bonjasky. Daarna stopte hij met vechten en ging hij lesgeven.

Francisco blijft een legende binnen de vechtsport

In 2012 kreeg hij de zevende Dan in Kyokushin. Een eer die maar weinig mensen ooit hebben gekregen. Zijn record van 16 zeges en 7 nederlagen in K-1 lijkt misschien gemiddeld. Maar als je kijkt naar tegen wie hij vocht, zie je pas echt hoe bijzonder hij was.

Hij versloeg vier van de vijf K-1-kampioenen uit zijn tijd. Vaak drie keer op één avond. Francisco Filho bewees dat karate geen spelletje is. Het is oorlog op benen.