Glory-ster Tarik Khbabez: 'Die calf kicks moeten verboden worden'

Na zijn partij op Glory 100 bleef Tarik Khbabez niet stil. In een interview met Nandloleaks verteld de voormalige Glory kampioen over zijn laatste gevecht en meer. Hij sliep slecht, dacht veel na en voelde vooral de pijn. "Die calf kicks moeten ze echt verbieden," zei hij over de trappen op zijn kuit die zijn uitdager Sergej Maslobjev de titel brachten.

De frustratie zat diep. Niet alleen door het verlies, maar door hoe het ging. Te laat op locatie, haastig intapen, weinig focus. "Ik was mezelf niet," vertelt hij.

De impact van verlies raakt ook thuis

Thuis voelde hij de nasleep. Hij probeerde zijn humeur te verbergen voor zijn kinderen, maar merkte dat hij een kort lontje had. Zijn oudste zoon huilde: "Papa, je bent nog steeds onze kampioen." Dat brak hem. "Ik train maanden keihard, zie m'n kinderen nauwelijks, en dan verlies je zo. Dat doet pijn," zegt Tarik.

De band met zijn vader en het verdriet na zijn dood

Tarik spreekt open over de moeilijke band met zijn vader. Pas later in het leven kwamen ze weer dichter bij elkaar. Toen zijn vader overleed, had hij zijn telefoon nog in zijn hand. Op het scherm: een van Tariks gevechten. "Dat raakt je," zegt hij. "Dan besef je wat je mist."

Hij werd op school beschuldigd van diefstal zonder bewijs. De school gooide hem eruit. "Ze zeiden: zelf bij de vuilstort nemen ze je niet aan." Toch gaf hij niet op. Hij koos voor kickboksen. "Ik moest iets maken van mijn leven," zegt hij.

Zijn moeder bleef altijd geloven in hem

Zijn moeder is zijn rots. "Ik ben echt een mama's kindje," zegt hij. Ook al vond ze vechten moeilijk om te zien, stond ze altijd achter hem. Ze zag wat het fysiek met hem deed, hoeveel hij afviel, wat hij liet. Toch bleef ze steunen.

Tarik wil niet lijken op zijn eigen vader. "Ik geef mijn kinderen liefde, rust, aandacht. Ze zijn alles voor mij." Zelfs tijdens trainingskampen denkt hij aan hen. "Ze geven me motivatie," zegt hij. Hij wil dat ze trots zijn, ook als hij verliest.

Reizen en Mekka brengen hem rust

Tussen de gevechten door reist hij graag. Spanje, Marokko, Frankrijk. Maar vooral Mekka. "Ik ben al zes keer geweest. Elke keer krijg ik kippenvel." Hij doet het niet voor anderen. "Ik bid elke dag. Dit is voor mij."

"Als ik geen gevecht heb, hou ik van trainen. Maar als het serieus wordt, wordt het zwaar," zegt hij. In de laatste weken voor een gevecht raakt hij soms op. "Je zoekt je grens op, en dan nog verder."

Tarik wil revanche en noemt Rico Verhoeven

Tarik denkt dat hij Rico Verhoeven kan verslaan. "Als ik een goed trainingskamp krijg en echt voorbereid ben, maak ik een kans." Hij heeft al tegen hem gestaan, maar toen was hij geblesseerd. "Ik wil die partij opnieuw."

Hij bestudeert zijn tegenstanders goed. "Sommigen posten te veel. Dan weet ik wat ze gaan doen." Met focus en druk breekt hij vechters. "Ik neem je mee diep onder de grond," zegt hij. Zijn vechtlust komt uit levenservaring, pijn en offers.

Zijn top drie gevechten en wat ze voor hem betekenen

Hij noemt zijn partij tegen Ismaza Kim als doorbraak. "Daar zagen mensen wie ik was." Zijn debuut op televisie en het winnen van de Glory-titel staan ook bovenaan. "Dat was mijn droom."

Karate Combat heeft interesse. De Olympische Spelen van 2028 lonken. "Ik hou van boksen. Daar ligt mijn hart." Hij wil het liefst uitkomen voor Marokko. Of hij Glory verruilt, weet hij nog niet.

Tarik blijft trouw aan zichzelf

"Ik verander niet, ook niet met 80.000 titels," zegt hij. Zijn fans waarderen zijn eerlijkheid, vuur en vechtstijl. "Ik kom om te knokken. Geen show, geen praatjes."