Hij was 17 en bokskampioen - nu weet hij zijn eigen naam niet meer!

Wilfred Benítez werd op zijn zeventiende wereldkampioen boksen. Hij stond in de ring met Sugar Ray Leonard en Roberto Durán. Hij versloeg Antonio Cervantes in maart 1976 en zette zo een record neer waar niemand ooit nog aan kwam.

In de Bronx leerde hij de kneepjes van het vak van zijn vader, die zijn coach was. Zijn moeder zorgde voor het gezin. Al op vijftien vocht hij tegen mannen dubbel zo oud. Zijn reflexen waren zo goed dat hij als kind al de bijnaam “Radar” kreeg.

Hij veroverde meerdere wereldtitels

Op zijn twintigste won hij nog een kampioenschap tegen Carlos Palomino. Later bokste hij tegen Sugar Ray Leonard in Caesars Palace. Hij verloor dat gevecht op punten, maar verdikte zijn reputatie. Vervolgens vloog hij tegen Maurice Hope en Roberto Durán, en werd zo driemaal kampioen in verschillende gewichtsklassen.

Toch boette hij telkens in tijdens de gevechten. Hij trainde slecht, had verkeerde mensen om zich heen en kreeg steeds klappen te verduren. In 1986 verloor hij in Argentinië tegen Carlos Herrera en werd er beroofd door zijn promotor, die met zijn paspoort en geld verdween.

Dakloos in Argentinië

Benítez bleef achter zonder documenten en geld. Hij was afgezonderd en moest bedelen om te overleven. Pas eind 1987 haalde de overheid hem terug naar Puerto Rico. Maar zijn geest was al aangetast door al die klappen.

Artsen zeiden dat hij ernstige neurologische schade had opgelopen. Zijn moeder zag zijn reacties vertragen. Toch bleef hij boksen tot hij in 1990 met pensioen ging, vanwege geheugenverlies en verwarring door hersenschade (CTE).

Hij verloor alles

Nu, op 66, kan hij niet lopen, praten of zichzelf voeden. Hij verliest zijn identiteit. Zijn zus Ivonne verzorgt hem dag en nacht. Zij regelt zijn voeding, medicijnen en revalidatie. Ze doet dat onverwacht goed, maar het put haar uit.

De World Boxing Council betaalt maar 200 dollar per maand. Dat redt ze niet. Ze hebben geen spaarrekening, geen structurele zorg en geen pensioen. Alle zorgen liggen op Ivonne’s schouders.

Zijn verhaal is schrijnend

Een wereldkampioen, ooit miljonair, nu afhankelijk van zijn zus. Hij woont geïsoleerd in Chicago na de orkaan Maria in 2017. Hij kan de gezichten uit zijn gloriejaren niet meer herkennen.

Dit is een waarschuwing voor jonge sporters. Zonder goede begeleiding, verzekeringen en structuur loop je levensgevaar. Het boksen loont op korte termijn, maar laat je achter als de spotlights doven.

Wat leer je hiervan

Benítez’ verhaal is geen uitzondering. Het toont de pijn van sporters die de tol betalen voor hun talent. Lees dit en vraag je af: hoe kan een kampioen zo snel vergeten raken?