Vechtsport tragedie: Wie heeft Tim Hague vermoord?

Wie heeft Tim Hague vermoord?

De eerste keer dat Tim Hague op Adam Braidwood afging, was dit iets meer dan een minuut in de eerste ronde. In de hoek gedwongen, nam hij een paar goede stoten en eindigde knielend op het doek, maar stond weer op zijn benen toen de scheidsrechter de telling deed.

Ongeveer een minuut daarna ging Hague weer naar beneden. Kort daarna gaf hij nog een paar harde stoten en ging naar de benen van Braidwood maar niet een knockdown, volgens scheidsrechter Leon Koivisto, maar het leidde even tot een korte pauze in de actie. Zodra het opnieuw begon, haalde Braidwood Hague voor een derde keer neer met de eerste stoot die hij deed, een jab.

Er is nu een controverse ontstaan waar de schuld ligt van zijn onfortuinlijke dood.

Dat zou waarschijnlijk het einde moeten zijn van de strijd. Als het zo was geweest, zou Hague waarschijnlijk vandaag nog leven.

Hague een veteraan van meer dan 30 professionele MMA gevechten, kwam in deze strijd met slechts 1-2 ervaring als een bokser. Met moeite stootte hij tegen Braidwood, die de Hague met een zware rechterhoek in de eerste ronde neer had gehaald voordat hij hem met een uppercut knock out sloeg.

Hague was duidelijk in slechte vorm toen hij op het doek lag. Hij is nooit hersteld. Zoals Braidwood dagen later aan een interviewer voor Canada-gebaseerde CTV News vertelde: 'Ik wist het, man. Ik wist in de ring, dit is niet goed. Twee dagen later werd Hague van de beademing afgehaald, en stief op 34 jarige leeftijd.

De dood ligt op de loer bij vechtsporten

Dit hoort niet te gebeuren, zelfs in vechtsporten, maar we weten dat het kan. Wanneer mensen ernstig hoofdtrauma oplopen, is het risico dat een worst case scenario realiteit wordt, nooit zo ver weg. Volgens Braidwood was de dood van Hague 'niemand's schuld'. Dat is waar in de zin dat de dood een mogelijkheid is die niet volledig uit sporten zoals boksen en MMA kan worden verwijderd.

Maar in dit geval zien we ook een aantal kleine fouten die boven elkaar opgestapeld zijn. Het is moeilijk om de dood van Hague helemaal bij iemand in de schoenen te schuiven, zeker hebben we vechters gezien die erger gewond zijn en zelfs daarna goed herstellen, maar samen creëerden ze de sfeer die een mogelijke tragedie veel waarschijnlijker maakte.

Het lag aan de matchmaking

Om mee te beginnen is er de vraag hoe ze in de eerste plaats werden ge-matched voor dit gevecht. Braidwood was 7-1 met zes knockouts toen hij Hague ontmoette, die had 1-2 als een bokser, maar 21-13 als een MMA-vechter. Dus veel minder ervaring als bokser.

De schade was al vroeg in de Hague's MMA-carrière begonnen. Hij verloor drie van zijn laatste vier MMA-gevechten, allemaal door knock-out. Tussen boksen en MMA werd hij in 2016 drie keer uitgeschakeld. En wanneer won hij als een professionele bokser? Dat was in 2011, datzelfde jaar had hij zijn laatste gevecht met de UFC.

Een strijd met Braidwood was niet precies onaanvaardbaar, ook al lijkt de matchup verschillend nu we het resultaat kennen. Hij had zes winsten op rij in vergelijking met Hague's twee-vechtspel, waardoor hij als een bokser verloor, maar toen was er ook nog Hague's MMA-ervaring om te overwegen.

Gevaar voor McGregor tegen Mayweather

Net zoals de Nevada State Athletic Commission kan rechtvaardigen dat Conor McGregor Floyd Mayweather op basis van zijn ervaring in een soortgelijke gevechtsport kan vechten, kan de Combatecommissie van Edmonton hier hetzelfde doen. Maar een gevecht zoals dat moet nog steeds afgelast kunnen worden, in het geval dat er een duidelijk vaardigheidsverschil meteen opduikt.

Wat natuurlijk het geval was. Braidwood was duidelijk de betere bokser, een feit dat grondig is bevestigd tegen de tijd dat hij Hague met een jab laat vallen voor de derde keer in de eerste ronde. Dat is waar Koivisto, de scheidsrechter, zou moeten hebben ingegrepen. Toen Hague na de klok naar zijn hoek ging, had zijn hoek dezelfde kans om de handdoek in de ring te werpen.

Niemand heeft wat gedaan. Ze lieten hem terug gaan voor de tweede ronde, ondanks het feit dat in de eerste ronde genoeg duidelijk was om te suggereren dat de strijd het minst concurrerend zou zijn. Het evenwicht van Hague, samen met zijn vermogen om zichzelf te verdedigen, waren zichtbaar in gevaar. Hij leek gedoemd te verliezen. Dus waarom laat hij de kruk uitsteken en daarna weer in de richting van zijn tegenstander te lopen?

Er is meer dan één antwoord op die vraag,. Ze lieten hem daar weg gaan omdat het zijn keuze was omdat hij dat wilde. Omdat hij zo hard opgeleid was en dit was zijn kans. Omdat het nog niet over was, maar wel een risico. Want alles kan gebeuren in een gevecht, toch?