KIJK! Badr Hari spreekt over zijn toekomst - gaat hij vechten of niet?

De bekende kickbokser Badr Hari is terug in Marokko tijdens de Ramadan. In een openhartig interview spreekt hij over zijn sportcarrière, zijn nieuwe sportschool Punch en zijn diepe band met Marokko.

Als een van de grootste vechtsporters ter wereld ziet hij veel potentieel in de Marokkaanse jeugd.

Marokko vol onontgonnen talent

"Marokko is een land vol ruw talent," vertelt Hari. "Ik zie een jeugd die hard traint en echt inspirerend is. Wat vaak ontbreekt is de juiste omgeving om dat potentieel tot bloei te laten komen."

Dit is precies waar zijn project Punch om draait. De sportschool is meer dan alleen een plek om te vechten. "Punch gaat over gezondheid. Dit is echt mijn visie en iets waar ik oprecht in geloof," legt Hari uit. Hij wil Marokko zo gezond en sportief mogelijk maken.

Hari ontmoet dagelijks talentvolle sporters in zijn sportschool. Hij gelooft dat met de juiste investeringen Marokko internationaal kan schitteren. "Wij Marokkanen hebben meer dan alleen talent. We hebben ook een innerlijk vuur dat je niet vaak bij anderen ziet."

Ruimte voor vrouwen in de sport

Een belangrijk onderdeel van Punch is de aandacht voor vrouwelijke sporters. "Het creëren van een ruimte voor jonge meiden om hun dromen na te jagen is voor mij echt belangrijk," zegt Hari.

In bijna alle Punch-vestigingen zijn speciale ruimtes gemaakt alleen voor vrouwen. "We hebben deze plekken gebouwd zodat vrouwen zich comfortabel voelen," vertelt hij. Wat hem opvalt is dat vrouwen soms kiezen om alleen met andere vrouwen te trainen, en op andere dagen juist samen met mannen willen sporten.

"Punch is een sportschool voor iedereen. Het moet passen bij ieders wensen," benadrukt hij.

Toekomst in de ring onzeker

Op de vraag hoe lang hij nog actief blijft als vechter, heeft Hari geen duidelijk antwoord. "Ik zit in een overgangsfase waarin ik misschien op een andere manier wil bijdragen, bijvoorbeeld als coach. En misschien blijf ik toch wel vechten."

Wat hij wel zeker weet is dat hij betrokken wil blijven bij sport in Marokko. "Vroeger zagen mensen mij op televisie winnen. Nu is het veel leuker omdat ik deze mensen ontmoet die mij altijd hebben gesteund. Zij bezoeken nu mijn sportschool en werken aan hun eigen gezondheid."

Trots op de Marokkaanse vlag

Sinds 2005 vecht Hari onder de Marokkaanse vlag. "De vlag dragen was altijd een eer voor mij, maar de verantwoordelijkheid was ook zwaar," vertelt hij. "Het voelde als een zware last die ik moest dragen."

Tijdens zijn carrière zag hij steeds meer Marokkaanse vlaggen in het publiek. "Toen mijn carrière begon, zag ik één of twee Marokkaanse vlaggen in de zaal. Door de jaren heen werden het er steeds meer, tot we vochten in zalen met duizenden mensen en alleen maar Marokkaanse vlaggen."

Voor Hari, die in het buitenland opgroeide, was dit extra bijzonder. "Als je in het buitenland opgroeit, voel je je soms verloren. Je bent niet Marokkaans genoeg voor Marokko, niet Europees genoeg voor Europa. Maar door sport werd ik een echte Marokkaan, zowel buiten als binnen mijn land."

Mens achter de vechter

Ondanks zijn status als icoon benadrukt Hari dat hij gewoon mens is. "Ik heb dezelfde emoties als iedereen. Ik maak fouten, leer daarvan, en maak weer nieuwe fouten," zegt hij.

Hij vertelt een ontroerend verhaal over een ontmoeting na een vrijdaggebed. "Er stonden ongeveer 50 jonge kinderen op me te wachten. Een oudere man vertelde me: 'Weet je waarom deze kinderen van je houden? Omdat hun ouders van je houden.' Dat raakte me diep."

Vader boven alles

Naast sport is het vaderschap Hari's grootste passie. "Mijn kinderen opvoeden is iets waar ik echt van geniet," zegt hij. Over zijn recente juridische problemen vertelt hij: "Ik ben gewoon een vader die door een moeilijke tijd gaat."

Hij vindt het pijnlijk dat vaders en moeders niet altijd gelijke tijd krijgen met hun kinderen na een scheiding. "Ik geloof dat het het recht van de kinderen is om evenveel tijd met beide ouders door te brengen," stelt hij.

Toekomstdroom voor Marokko

Hari sluit af met een duidelijke wens voor de toekomst. "Ik wil bijdragen aan Marokko omdat Marokko mij zoveel heeft gegeven. Ik wil dat mijn kinderen trots zijn op Marokko."

Zijn kinderen hebben een Nederlandse moeder en een Marokkaanse vader. "Ik wil dat ze trotse Marokkanen zijn. Ik wil deel uitmaken van de groep die een Marokko bouwt waar onze kinderen trots op kunnen zijn."

"Dit is een verantwoordelijkheid die we allemaal dragen," besluit hij. "Misschien staat die van mij onder een microscoop, maar we dragen allemaal bij aan een beter Marokko."