Schijt aan alles! Vechter sprint kooi uit voor wc bezoek - net op tijd ook!

Anton Turkalj had een avond om nooit te vergeten. Hij stond in de kooi tegenover Konstantin Soldatov tijdens Brave CF. Maar eerlijk? Zijn hoofd zat niet helemaal bij het gevecht. Hij had maar één ding in gedachten: zo snel mogelijk naar de wc.

Vanaf het begin was Turkalj niet te stoppen. Alsof hij wist dat hij geen tijd had. Hij gooide alles erin: een keiharde spinning backfist, scherpe hoeken en dikke stoten. Binnen een paar seconden lag Soldatov gestrekt op het canvas. Knock-out.

Maar in plaats van te juichen of te poseren voor de camera’s, keek Anton heel kort naar Soldatov. “Leeft hij nog? Ja? Oké, doei!” En daar ging hij, als een speer uit de kooi. Hij had geen tijd om te wachten op de scheidsrechter of op de medics.

De race naar de wc en een boze toiletjuffrouw

De deur van de kooi stond open. Dat is normaal nooit zo, maar nu wel. Alsof het zo moest zijn. Anton knalde erdoorheen en sprintte over de gang. Zijn gezicht sprak boekdelen: dit was geen grap. Hij moest. Nu.

Hij ramde de wc-deur open. Binnen was het niet bepaald rustig. De toiletjuffrouw zat achter haar tafeltje en keek hem verbaasd aan. Ze had het wel gezien, maar Anton had echt geen tijd om haar 50 cent te geven. Hij duwde de deur van het toilet open en liet alles los wat hij had opgehouden.

De toiletjuffrouw was woest. Ze schreeuwde dat hij moest betalen, dat het niet zomaar een gratis plee was. Maar Turkalj hoorde haar niet eens. Hij had maar één doel: verlossing. Het geluid in het toilet zei genoeg. Hij was net op tijd.

Terug de kooi in alsof er niets was gebeurd

Na zijn wc-moment kwam Anton weer naar buiten. Hij keek alsof hij net een zware last van zich had afgeworpen. Hij liep terug naar de kooi alsof er niets gebeurd was.

Het publiek keek verbaasd. Wat was er in hemelsnaam aan de hand? Turkalj liep rustig naar de scheidsrechter en stak zijn hand in de lucht. Alsof hij net een gewone wedstrijd had gewonnen. Maar de mensen die het zagen wisten wel beter. Dit was niet zomaar een overwinning. Dit was een gevecht tegen de tijd én tegen zijn eigen lichaam.

Turkalj kreeg applaus van de fans. Ze vonden het prachtig. Hij had niet alleen gewonnen in de kooi, maar ook zijn eigen wc-race gewonnen. Anton Turkalj was de koning van de avond, op en naast het canvas.