Glory’s strategie: minder gala’s, meer spektakel – maar tegen welke prijs?

Het is zaterdagavond. In een vol stadion schreeuwen duizenden fans de longen uit hun lijf. Op het canvas: zwaargewichten die elkaar tot moes proberen te trappen. De lichten flitsen. De muziek dreunt. De adrenaline knalt je huiskamer in via de livestream. Eén woord: Glory.

Maar wat je misschien niet ziet – of wel voelt als trouwe fan – is dat Glory minder vaak in actie komt. Minder evenementen. Minder volle arena’s. En dat zorgt voor kritiek. Want wat doe je als de grootste kickboksorganisatie ter wereld, maar je eigen vechters beginnen te morren?

Van vechtfeest naar focus

Marshall Zelaznik, de grote man achter Glory, zit ergens aan een cocktail op z’n vakantieadres in Mexico terwijl hij het uitlegt. Ja, hij hoort de kritiek. En nee, hij maakt zich niet meteen zorgen. “Als je grote gevechten kán maken, móet je ze maken,” zegt hij. Het draait volgens hem om impact, niet om kwantiteit.

En eerlijk is eerlijk: die zwaargewichttoernooien knallen. De sfeer, het drama, het gewicht (letterlijk en figuurlijk) van elke stoot. Het is Netflix meets UFC meets Hollandse vechtsport.

Maar ondertussen? Tja… de rest van de divisies zitten op de bank.

De vergeten vechter

Neem bijvoorbeeld een lichtgewicht als Tyjani Beztati. Wereldkampioen. Jong. Getalenteerd. Maar hij staat al maanden droog. Geen gala, geen exposure, geen actie. En dat betekent ook: geen grote sponsor, geen headline, geen nieuwe fans.

“Je werkt je het snot voor de ogen, en dan hoor je: ‘We focussen nu even op de zwaargewichten.’ Tja, dat voelt wrang,” zou een gemiddelde vechter kunnen denken – en wie kan het ze kwalijk nemen?

Glory belooft beterschap. Meer consistentie. Meer spreiding over gewichtsklassen. Maar wanneer? En hoe?

Wat Glory probeert (en wat misschien niet werkt)

Zelaznik is een slimme man. Hij heeft ervaring, visie, en ja, ook de flair van een Amerikaanse sportbaas. Hij weet dat als je Glory op de kaart wil zetten in Amerika of Engeland, je grote namen en grote knokpartijen nodig hebt. DAZN in plaats van Videoland. Internationale shine.

Maar daar wringt de schoen. Want Glory is ook een Nederlandse sport. Met Nederlandse fans. En die kijken nu soms een maand of twee naar… niks. Geen event. Geen actie. Alleen oude fragmenten op YouTube.

Wat zou kunnen helpen:

• Kleinere, regionale events voor opkomend talent.
• Digitale content tussen de grote gala’s door.
• Thematische events, zoals ‘Lichtgewicht Legends’ of ‘Welterweight Wars’.
• Een vaste rotatie: elke divisie weet wanneer hij aan de beurt is.

Maar dat vraagt om meer dan visie. Het vraagt om geld. En daar zit natuurlijk het echte probleem.

Fans willen knokken zien. Punt.

Je kunt nog zo’n mooi verhaal ophangen over kwaliteit boven kwantiteit – als fan wil je gewoon gevechten zien. Verhaal of geen verhaal. Mensen als Rico Verhoeven hebben die honger ooit gevoed. Maar Rico is voorzichtig aan het uitfaseren. En nieuwe helden moeten het doen met kruimels.

De fanbeleving lijdt daaronder. En dat zie je in de online discussies: “Waarom is er weer geen event dit weekend?” of “Wanneer vecht X eindelijk weer eens?”

Zonder ritme is het moeilijk om een community warm te houden. En fans zijn net als planten: als je ze niet af en toe water geeft, verpieteren ze.

Heeft Glory nog de breedte om te groeien?

Hier zit de kern van het verhaal. Glory mikt op piekmomenten. Een paar grote avonden per jaar die de wereld over gaan. En dat is logisch. Maar je kunt je afvragen: is dat een duurzame strategie?

Kickboksen leeft. In Nederland, maar ook in opkomende markten. En daar ligt een kans. Als Glory niet alleen mikt op hoogtepunten, maar ook op breedte, op continuïteit – dan kunnen ze weer gaan bouwen aan een systeem. Iets wat verder gaat dan incidentele explosies.

“We kunnen niet iedereen blij maken…”

Zelaznik zei het zelf. En hij heeft gelijk. Je kúnt niet iedereen tevreden houden. Maar je kunt wel transparant zijn. Je kunt uitleggen waarom een vechter even niet aan bod komt. Of je kunt je fans erbij betrekken: stemrondes, behind-the-scenes-content, vechters volgen op weg naar hun comeback.

Want fans zijn geen consumenten, ze zijn community. Geef ze het gevoel dat ze erbij horen.

Subtiele oplossingen, grote impact

Wat zou Glory morgen al kunnen doen om het tij te keren?

Maandelijkse updates – gewoon even laten weten wat er speelt.

Meer aandacht voor de ‘kleinere’ divisies – ook via socials.

Nieuw talent spotlighten – wie is de volgende Rico?

Educatie – uitleggen hoe matchups werken, hoe events gepland worden.

Live Q&A’s met vechters – betrek de fan.

Minder is soms meer… maar niet altijd

De zin “kwaliteit boven kwantiteit” klinkt mooi. Maar het werkt alleen als je basis stevig is. Als je genoeg vechters, fans en aandacht weet vast te houden. Glory moet dus niet alleen mikken op spektakel, maar ook op structuur.

Zonder fundament geen vuurwerk. Zonder breedte geen hoogte. En zonder regelmaat… geen publiek.

Tot slot: is het genoeg?

Glory staat op een kruispunt. Aan de ene kant is er de internationale droom. Aan de andere kant het trouwe thuispubliek dat hunkert naar actie. De vraag is: kun je beide bedienen zonder jezelf te verliezen?

Wat denk jij als fan? Moet Glory het roer omgooien? Of zijn we gewoon even in een overgangsfase?

Praat mee in de comments of ons Forum! Wat zou jij doen als jij de baas van Glory was? Meer vechters in actie, of juist minder maar grootser?