De vacante zwaargewicht titel van Rico Verhoeven ligt klaar, de GelreDome de arena. Maar het nationale vlaggetje ontbreekt. Wat als Glory straks een buitenlandse kampioen viert, in eigen huis?
Op 7 februari vechten acht zwaargewichten om de felbegeerde Glory-wereldtitel. De finale avond in Arnhem belooft spektakel: vier kwartfinales, één winnaar, alles op één avond. De kampioensgordel van Rico Verhoeven ligt er. Wat volgens critici ontbreekt, is een opvolger die het Nederlandse publiek met zich meeneemt.
Verhoeven was meer dan een kampioen. Hij was het gezicht van de sport. Hij verbond de ring met de buitenwereld. Zijn afwezigheid laat een leegte achter die sportief op te vullen is, maar cultureel veel moeilijker. Want wie draagt straks de titel – en herkent het publiek hem?
De loting heeft een interessant toernooischema opgeleverd. In kwartfinale 4 vecht Tariq Osaro tegen de reus Nico Horta. beiden vertegenwoordigen Nederland, maar zijn nog geen gevestigde naam buiten de vechtsportscene. De kans bestaat dus dat de andere helft van het schema de titel levert – met daarin buitenlandse toppers als Antonio Plazibat, Sofian Laidouni, Anis Bouzid en Milos Cvjeticanin.
Errol Zimmerman is de uitzondering. De veteraan met Surinaamse roots en Nederlandse connectie vecht in de openingsronde tegen Bouzid. Maar ook hij is geen publiekslieveling van het kaliber Verhoeven. Wat ook geldt voor Mory Kromah die wel de potentie heeft juist door zijn uitdagende houding.
De spanning van het toernooi staat buiten kijf. Maar als de winnaar een buitenlander is, verliest Glory op een dieper niveau. De sport draait om binding. Om gezichten. Om verhalen. Zonder een Nederlandse held droogt die betrokkenheid snel op.
Een buitenlandse kampioen in een Nederlands stadion? Het kan. Maar het mist lading. Het publiek in Arnhem wil iemand om voor te juichen, media zoeken een kopstuk, sponsors een boegbeeld. Zonder dat blijft zelfs de mooiste gordel decorstuk.
Glory kan daar nog op inspelen. Door het verhaal rond bijvoorbeeld Osaro groter te maken. Door Nederlandse stemmen in het programma te verwerken. Door de avond niet alleen te vullen met knock-outs, maar met context. Want de sport is sterk, maar zonder iemand die haar draagt, wordt zelfs een kampioen stil onthaald.
Lees het artikel op de mobiele website