Een applaus dat bleef hangen. Een gordel die niet om de heup ging, maar om het vakmanschap. Ray Martin stond zichtbaar geraakt in de boksring, precies tien jaar na zijn debuut als ringspeaker op het NK Boksen.
Charles Blesgraaf van de Nederlandse Boksbond sprak de woorden. De zaal luisterde. En toen kwam de verrassing.
“Ray Martin is dé stem van het Nederlandse boksen,” zei Charles Blesgraaf, terwijl hij de speciale kampioensgordel overhandigde. Het was een moment dat voelde als een knock-out zonder klap. Voor het eerst werd niet een bokser maar een spreker geëerd op deze manier.
Tien jaar geleden gaf de bond hem een kans, zonder ervaring. Nu is hij uitgegroeid tot een vaste waarde op boksgala’s in heel Nederland. Van het NK tot Carré, van sporthallen tot volle zalen. Overal waar Ray de microfoon pakt, volgt de focus. Afgelopen weekend nog in Rotterdam waar Gradus Kraus de IBF titel veroverde.
Ray Martin stond niet met handschoenen in de ring, maar hij brengt wel elke vechter tot leven. Zijn stem geeft glans aan de wedstrijden, zijn toon bepaald het ritme van de avond. En dat werd gezien. Honderden shows, tienduizenden mensen, talloze vechters die hem als eerste hoorden voor het gevecht.
De erkenning komt precies op het juiste moment. Niet als afscheid, maar als mijlpaal. Tien jaar vakmanschap, stemgebruik, gevoel voor timing. Geen opsmuk, geen act. Gewoon iemand die begrijpt wat een vechtsportavond nodig heeft.
Ray bedankte ook de mensen die hem ooit het vertrouwen gaven: Boris van der Vorst en Hans de Bruijn. “Zonder kruiwagens kom je er niet,” zei hij dankbaar. En hij heeft gelijk. De sport draait niet alleen om kracht, maar ook om kansen. Die kreeg hij. En die greep hij.
Lees het artikel op de mobiele website