In de jaren 90 stonden hun gezichten op bijna elke actiefilm. Jean-Claude Van Damme en Steven Seagal waren helden van het scherm, ieder met zijn eigen stijl. Wat fans toen nog niet wisten: achter de schermen broeide er iets veel serieuzers.
Van Damme sprak jarenlang niet over Seagal. Seagal daarentegen liet wel eens steken vallen. In interviews noemde hij Van Damme geen vechter, maar een danser. Een subtiele sneer, bedoeld om zijn achtergrond in ballet te ondermijnen. Van Damme zweeg, maar insiders wisten dat de spanning echt was.
Alles bleef onder de radar tot een avond in de jaren 90. Sylvester Stallone gaf een feest in zijn villa. De grootste namen waren er: Schwarzenegger, Bruce Willis, Seagal en Van Damme.
Op dat feest begon Seagal weer met praatjes. Hij noemde Van Damme opnieuw nep en onderschatte zijn vechtkunsten. Maar dit keer hoorde Van Damme het met eigen oren. Hij stapte op Seagal af en daagde hem uit: “Kom mee naar buiten, dan praten we als vechters.”
Seagal weigerde. Hij verliet het feest. Maar Van Damme liet het daar niet bij. Hij ging hem later op de avond achterna naar een club in de buurt en daagde hem opnieuw uit. Weer zei Seagal nee.
Jaren later, in 2023, onthulde Van Damme iets dat niemand zag aankomen. Hij kreeg ooit een aanbod van 20 miljoen dollar om echt te vechten tegen Seagal. Niet op film, maar in een ring. In Las Vegas, voor een live publiek.
Van Damme zei meteen ja. Seagal kwam nooit opdagen.
Het voorstel was serieus. De locatie was al gekozen: The Mirage. De producent was Peter Guber, een zwaargewicht in Hollywood. Maar Seagal zei nee. Geen uitleg, geen reactie.
In 2024 verscheen plots een foto op Instagram. Van Damme zat aan tafel met Seagal. Lachend, proostend. “Bedankt Steven en je familie voor het fijne diner,” stond erbij. “Groot nieuws binnenkort.”
Fans dachten dat er een samenwerking kwam. Een film? Een documentaire? Maar Van Damme zei later iets heel anders.
Hij noemde het geen verzoening. Het was een test. Hij wilde zien of Seagal veranderd was. Maar volgens hem was alles bij het oude gebleven. De opschepperij, het masker, het neppe gedoe. “Die man is een bedrieger,” zei Van Damme kort daarna.
In een interview brak Van Damme echt het zwijgen. Geen show, geen drama, gewoon duidelijk: “Hij is een bedrieger.” Volgens hem had Seagal nooit in echte toernooien gevochten. Geen ervaring in de ring. Geen bewijs van zijn zogezegde CIA-verleden. Alleen verhalen.
Van Damme benadrukte dat hij wél gevochten heeft. In toernooien. Met echte tegenstanders. Niet op een filmset, maar op een mat.
Na de uitspraken van Van Damme bleef Seagal stil. Geen tegenreactie. Geen interview. Zelfs geen Instagrambericht. En dat was precies wat opviel. Want waar stilte vroeger mysterieus leek, voelde het nu als leegte.
Ondertussen halen fans oude beelden van Seagal boven. Interviews vol sterke verhalen. Maar naast dat: niets concreets. Geen bewijs. Terwijl Van Damme’s toernooenummers, trainingsbeelden en prestaties gewoon online staan.
De tegenstelling is duidelijk. Eén van hen vocht echt. De ander bouwde een mythe.
Lees het artikel op de mobiele website