Khalil Rountree Jr. vocht met vuur in zijn ogen afgelopen weekend in de UFC kooi. Wat niemand wist: zijn knie was kapot. Drie weken voor zijn hoofdpartij tegen Jamahal Hill in Baku scheurde hij zijn meniscus. En hij hield zijn mond.
Terwijl de wereld dacht dat hij topfit was, strompelde hij buiten de camera’s om door zijn trainingskamp. “Ik kon op een ochtend amper staan,” vertelde hij. Toch kwam hij opdagen. En hoe.
Rountree had geen volledige voorbereiding. Geen sparsessies, geen zware contactsessies. Alleen herstel, tape, pijnstillers en een brok woede. Maar hij stapte die kooi in alsof hij gemaakt was van staal.
Hill kreeg geen moment lucht. Zijn benen werden gesloopt door harde trappen. En in de derde ronde werd hij hard geraakt — boem, naar de grond. Een man met een kapotte knie liet een voormalig kampioen wankelen.
Voor het eerst vochten UFC-vechters in Azerbeidzjan. De zaal stond vol. En die mensen gaven Rountree iets wat geen arts hem kon geven: pure energie.
“Ze voelden als familie,” zei hij na afloop. “Voor het eerst kon ik de energie van het publiek echt voelen. En ik zweer: dát gaf me de kracht om door te vechten.”
Lees het artikel op de mobiele website