Reinier de Ridder hoorde vooraf alles over het worstelverleden van Bo Nickal. Maar dat weerhield hem er niet van om Nickal juist op dat terrein uit te dagen. In plaats van te ontwijken, zocht hij het gevecht op. Hij zette direct druk, ging de clinch in en wist zelfs de controle over te nemen op de grond.
In de tweede ronde zag De Ridder zijn kans. Hij raakte Nickal meerdere keren met knieën naar het lichaam. Elke stoot bracht hem dichter bij de finish. Nickal kon het tempo niet bijhouden en zakte uiteindelijk in elkaar.
“Mijn jiu-jitsu, mijn judo, mijn worstelen… het is gewoon goed,” zegt De Ridder desgevraagd. “Ik kan met iedereen mee. Het maakt niet uit wat iemand brengt.”
De Ridder gaf toe dat hij het gevecht nog niet heeft teruggekeken, maar hij weet wat hij voelde in de Octagon. “Ik raakte hem met een paar goede knieën. In de eerste ronde had ik hem al goed. In de tweede ronde voelde ik dat hij moeite kreeg met ademhalen. Zijn handen zakten steeds verder.”
Hij probeerde een side choke, maar Nickal verdedigde dat goed. Uiteindelijk was het een combinatie van stoten en knieën die het verschil maakte. “Hij raakte me met een één-twee, en ik dacht: dat was dom. Dus ik sloeg terug op het lichaam en wist: dit is het moment.”
De Ridder riep na zijn overwinning meteen een nieuwe naam: Sean Strickland. De voormalig kampioen zit zonder tegenstander en De Ridder ziet dat als kans.
“Strickland is een echte Amerikaan, met een goede jab en een grote mond. Maar ik ben nog steeds Nederlands. Ik hou van vechten, ook staand.” De Ridder zegt dat hij het wel aandurft met Strickland. “Laten we nu zien wie de beste Amerikaanse striker is.”
Lees het artikel op de mobiele website