Sergej Maslobojev is 38, maar voelt zich eerder 25. Hij bruist van de energie, traint keihard en staat op 14 juni tegenover Tarik Khbabez bij GLORY 100 in Ahoy Rotterdam.
“Dit is mijn moment,” zegt hij. “Ik ben gemotiveerd, sterker dan ooit en klaar om te laten zien dat ik nog lang niet klaar ben.”
Sergej komt niet uit een sportschool, maar van de straat. Vechten hoorde gewoon bij zijn jeugd. Met oudere jongens, elke dag weer. Niet voor punten, maar om te overleven.
Zijn broer was zijn eerste coach. Niet met stoten of trappen, maar met harde lessen: “Niet janken. Sta op. Ga door.” Dat zit nog steeds diep in hem.
Toen hij 18 was, stapte hij eindelijk een kickboksschool binnen. Hij dacht dat hij daar allemaal gasten zou tegenkomen die hem kapot wilden maken. Maar dat viel mee.
“Het waren gewoon jongens zoals ik,” zegt Sergej. “Iedereen wilde beter worden, sterker, meer man zijn. Niemand keek op je neer. Ze hielpen je juist.”
Vanaf die dag wist hij: ik blijf hier. Dit is mijn plek. Hier word ik wie ik wil zijn.
In het begin trainde hij alleen om zichzelf te kunnen verdedigen. Misschien nog wat straatgevechten winnen. Maar toen hij ging meedoen aan wedstrijden, veranderde er iets.
“Ik besefte dat ik geen straatvechter meer wilde zijn,” zegt hij. “Ik wilde iemand worden. De beste vechter van Litouwen. En daarna van de wereld.”
Hij bleef doorgaan. Geen excuses. Geen makkelijke weg. Alleen de ring en zijn doel.
Waar Sergej ook vecht, Litouwen is altijd dichtbij. In eigen land is hij dé man. Zijn gevechten zijn de main event. Mensen komen speciaal voor hem.
“Als ik win in het buitenland, dan neem ik die winst mee naar huis,” zegt hij. “Dat voelt als thuiskomen met een cadeau.”
Hij raakte zijn GLORY-titel kwijt door een snee. Een arts greep in. Volgens Sergej was hij nog fit genoeg om door te gaan.
“Dat was geen echte overwinning,” zegt hij. “Mijn tegenstander kreeg gewoon een cadeau. Ik was niet klaar. Ik was nog lang niet op.”
Nu krijgt hij de kans om het recht te zetten. En die kans pakt hij met beide handen aan.
Over Tarik Khbabez is Sergej duidelijk: hij vindt hem een goeie vechter. Eerlijk. Hard. Geen gedoe. Maar hij komt wel om hem te verslaan.
“Dit wordt mijn laatste kans om die titel terug te pakken,” zegt hij. “En geloof me, ik ga niet rustig aan doen.”
Voor Sergej is dit geen hobby. Geen spelletje. Dit is wie hij is. Elke dag draait om beter worden. Om doorgaan, ook als het zwaar is.
“Zolang ik doelen heb, blijf ik jong,” zegt hij. “Ik weet wie ik ben. Ik weet wat ik wil. En ik geef niet op.”
Stoppen? Daar denkt hij niet aan. Hij leert nog steeds bij. Hij traint harder dan ooit. En hij weet: het publiek krijgt een show.
“Ik laat mijn hart in de ring,” zegt Sergej. “Dat kan ik je beloven.”
Lees het artikel op de mobiele website