Een icoon neemt een moment van rust. Kickbokslegende Andy Souwer kijkt terug op twintig jaar aan gevechten, overwinningen en levenslessen.
Andy Souwer heeft alles meegemaakt wat een vechtsporter kan meemaken. K-1, toernooien, wereldtitels – het leven van de kickbokser leest als een sportbiografie vol actie. Maar in een openhartige reflectie aan het einde van 2025 toont de vechter zich van een andere kant. In plaats van spierballentaal, klinkt er bezinning.
“Ik keek terug als een bijna oude man,” schrijft Souwer. “Alsof ik een heel leven herbeleefde.” Het is een zeldzaam moment van introspectie van een man en topkickbokser die decennialang bekendstond om zijn explosiviteit en discipline.
Souwer spreekt over ‘een illusie’ waarin hij verdwaald was, maar die hem ook veel geleerd heeft. Hij hint op de offers die topsport vraagt en de zelfreflectie die pas jaren later komt. Niet alles was roem en succes. “Wat ik ooit geloofde is niet meer hetzelfde,” stelt hij.
Zijn woorden laten zien dat ook kampioenen fouten maken, twijfelen en groeien. Het is geen afscheid, maar eerder een pauze, een moment van inzicht.
Vandaag traint Souwer niet meer alleen voor zichzelf. Hij is vader van zonen aan wie hij zijn ervaringen wil meegeven. “Ik hoop dat zij het beter doen dan ik. Dat ze sneller volwassen worden,” zegt hij.
Waar hij vroeger sprak in gevechtstermen, klinkt nu vooral dankbaarheid. En hoop. Voor zijn kinderen, voor zichzelf, en voor anderen die misschien nog op zoek zijn naar hun pad.
Lees het artikel op de mobiele website