Na vier jaar stilte stond Glory-vechter Ismael Lazaar eindelijk weer in de ring. Zijn comeback bij Collision 8 eerder deze maand eindigde in een verlies tegen Luis Tavares, maar wie Lazaar hoort praten, hoort geen verslagen man. Eerder iemand die honger heeft naar meer. “Ik heb verloren, ja. Maar ik weet nu precies waar ik aan moet werken,” zegt hij kalm.
In 2017 veranderde alles. Lazaar werd geschorst na een positieve dopingtest. “Ze vonden stoffen in mijn lichaam,” vertelt hij bij Nandoleaks. “Blijkbaar zat het in een eiwitshake.”
Vier jaar mocht hij niet vechten. Voor een topsporter is dat een eeuwigheid. Hij studeerde, werkte, probeerde zich aan te passen aan een normaal leven. Maar diep vanbinnen bleef iets knagen. “Ik zat vast in de maatschappij. Toen dacht ik: weet je wat? Laat me weer kickboksen, man.”
Zijn eerste gevecht bij Glory was meteen tegen de grootmeester zelf: Rico Verhoeven. “Ze belden me drie weken van tevoren. Geen voorbereiding, geen kamp. Maar ik dacht: fuck it, let’s go.”
Lazaar verloor op punten, maar het respect bleef. “Hij deed zijn huiswerk goed. Ik gaf hem te veel ruimte.” Niet lang daarna volgde de schorsing. De ring verdween, het gewone leven nam het over.
Tijdens zijn schorsing maakte Lazaar een opvallende keuze: hij werd verpleegkundige. “Ik hielp mensen, ja. Best ironisch,” grijnst hij. Toch voelde hij zich niet op zijn plek. De sport bleef roepen.
Uiteindelijk vertrok hij naar Thailand. Daar vond hij niet alleen zijn ritme terug, maar ook zijn rust. “Ik trainde twee keer per dag. Ik kreeg mijn vuur terug. Ik ben gelukkig daar, echt gelukkig.”
Bij Collision 8 vocht hij eindelijk weer onder het Glory-logo. Tegen Tavares verloor hij, maar zonder spijt. “Ik miste ritme, meer niet. Tavaris vocht goed. Maar ik ben terug. Dit is pas het begin.”
Lazaar praat met een glimlach die verraadt dat hij niet klaar is. Thailand mag zijn nieuwe thuis zijn, maar de kickboks ring blijft zijn echte huis.
Lees het artikel op de mobiele website