Gino da Fonseca had alles over voor het boksen. Uren trainen, dagen opofferen, maanden knokken om fit te blijven. Maar het leverde hem geen roem of rijkdom op. Alleen lege portemonnees, een uitgeput lichaam en een hoofd vol twijfels. Da Fonseca haalt nu stevig uit naar nepboksers als Jake Paul en de zijne die de sport compleet belachelijk en kapot maken.
In een emotionele post op social media vertelt hij waarom hij uiteindelijk moest stoppen. Niet omdat hij dat wilde, maar omdat de sport hem niets meer gaf. “Na elke wedstrijd stond ik in de min. Ik zette m’n gezondheid op het spel voor een habbekrats en een reep chocolade. Op een gegeven moment hield het op”, schrijft Fonseca.
Het probleem zit diep, zegt hij. Promotors vragen niet meer naar prestaties, maar naar volgers. “De eerste vraag die je krijgt: ‘Hoeveel kaartjes kun je verkopen?’ Als dat aantal te laag is, mag je gratis vechten of moet je zelfs zelf betalen.”
Boksen is veranderd. Gino zag het gebeuren en stond erbij met gebalde vuisten. Niet vanwege de tegenstander, maar uit frustratie. “Influencers trainen zes weken, krijgen een podium, staan live op Videoland en pakken een zak geld mee. Wij, de echte boksers, krijgen geen kans. Gewoon omdat we niet genoeg likes hebben.”
In Nederland groeit deze trend snel. Influencer-gevechten trekken miljoenen views. Maar achter die glans ligt volgens Da Fonseca de pijn van een generatie boksers die onzichtbaar is geworden. In dit artikel over de opmars van influencer boksen wordt dezelfde discussie scherp neergezet.
Gino ziet het als een farce. Boksen vraagt opoffering, discipline en toewijding. Maar tegenwoordig lijken algoritmes belangrijker dan techniek. “Het doet pijn. Die jongens trainen een paar weken, lopen zonder respect de ring in en gaan er met de spotlight vandoor.”
Gino moest uiteindelijk kiezen tussen zijn droom of zijn toekomst. “Ik wilde niet eindigen met schulden en zonder werkervaring. Alleen maar padstraining geven om de huur te betalen.” Dus stopte hij. Met pijn in het hart. Want boksen was zijn alles. Lees verder onder Instagram post.
Nu probeert hij een andere weg te vinden. Eentje waarin social media niet de baas speelt over zijn leven, maar misschien juist de deur opent. Hij onderzoekt of hij zijn liefde voor de sport op een realistische manier kan herpakken, zonder weer afhankelijk te worden van promotors en TV-zenders.
Hij is niet de enige die worstelt. Steeds meer vechters herkennen zich in zijn verhaal. Jongens met talent, maar zonder camera’s. Die knokken in de schaduw terwijl anderen viral gaan. Gino stelt een simpele vraag aan hen: “Herken jij dit ook? En hoe ben jij hiermee omgegaan?”
Tegelijk ziet hij dat er vechters zijn die op latere leeftijd opnieuw hun plek pakken. En daarbij een dikke zak geld. Zoals Melvin Manhoef, die op zijn 50ste nog volop strijdt. En met zijn organisatie Boxing Influencers juist neerzet, wat echte boksliefhebbers en boksers als da Fonseca verachten.
Gino’s verhaal is pijnlijk, maar echt. En juist daardoor raakt het zoveel mensen. Want soms gaat boksen niet om winnen of verliezen, maar om gehoord worden.
Lees het artikel op de mobiele website