DE 10 VERSCHILLENDE SOORTEN KARATE

TIEN SOORTEN KARATE UITGELICHT

Karate, een Aziatische krijgskunst die is ontstaan in Okinawa in het begin van de twintigste eeuw, heeft zich verspreid over de hele wereld. In de loop der tijden zijn er verschillende varianten van ontwikkeld. Leerlingen die stijlen gingen combineren en verbeteren, of juiste de oude waarden wilden terugbrengen. Wij hebben de tien soorten karate eens op een rij gezet.

Vanzelfsprekend, net als de techniek groeide variaties in techniek ook. De variaties werden uiteindelijk de verschillende ryu of ryuha. "Ryu" is een Japans woord dat "de school", zoals in een school van het denken vertegenwoordigd. Elke karate ryu heeft zijn eigen benadering van de gevechtskunsten.

SHOTOKAN-RYU:

Gichin Funakoshi, een onderwijzer van Shuri, Okinawa, ontwikkelde Shotokan karate. Funakoshi introduceerde karate aan het Japanse vasteland in 1921. Zijn lineaire stijl met zijn diepe standen en harde technieken werd vernoemd naar zijn pseudoniem "Shoto."

SHITO-RYU:

In de jaren 1930, Kenwa Mabuni opgericht Shito-ryu. Mabuni werd geboren in een samurai familie en begon met het bestuderen Shuri-te, een Okinawaanse krijgskunst, in zijn vroege tienerjaren. De stijl die hij ontwikkelde hij staat bekend om zijn uitgebreide lijst met kata, of opleiding vormen, en een breed scala van stilistische elementen.

Goju-Ryu:

Kanryo Higashionna, een beoefenaar van Okinawa Naha-te, ontwikkelde Goju-ryu. "Go" betekent hard, en "ju" betekent zachte, verwijzend naar Goju-Ryu's krachtige stoten en circulaire gezamenlijke sloten. Goju-ryu is vooral bekend om de kata Sanchin, die Goju spelers oefenen als een techniek boor, meditatie en body conditioning oefening.

Wado-Ryu:

Wado-ryu is een Japanse vorm van karate dat het slaan van Shotokan en het vastgrijpen van jiujitsu mengt. De oprichter, Hironori Otsuka, was een van de eerste studenten Gichin Funakoshi. Hij studeerde ook met andere karate en jujitsu masters voor het formaliseren van zijn nieuwe stijl net voor de Tweede Wereldoorlog.

SHORIN-RYU:

Shorin-ryu werd opgericht door Choshin Chibana in de jaren 1930. Shorin is het Japanse woord voor Shaolin, de naam van de beroemde martial arts tempel in China. De naam weerspiegelt het feit dat Chibana's karate is een mengsel van Shuri-te, een Okinawaanse krijgskunst, en de Chinese krijgskunsten Chibana geleerd tijdens zijn reizen.

Uechi-RYU:

Uechi-ryu is vernoemd naar Kanbun Uechi. In de late negentiende en vroege twintigste eeuw, Uechi studeerde Pangai, een zuidelijke stijl van Chinese kung fu, in de provincie Fukien van het vasteland van China. Hij keerde terug naar Okinawa om les te geven, waar hij een van de eerste karate leraren om aan buitenlanders te onderwijzen was.

Shuri Ryu:

Shuri-ryu is de vroegste karatestijl worden ontwikkeld in de Verenigde Staten. Het werd opgericht door Robert Trias, die vechtsporten in de Stille Oceaan tijdens de Tweede Wereldoorlog bestudeerd. De stijl is een eclectische stijl, verzameld tijdens de jaren 1940 en '50 van Okinawa Shuri-te en Naha-te, evenals Chinese Hsing-I en kung fu.

KYOKUSHINKAI:

Masutatsu Oyama is de oprichter van Kyokushinkai. Een nieuwere stijl dan de "traditionele" stijlen, opgericht in de jaren 1920 en '30, Kyokushinkai werd opgericht in 1964. Het is een zware, zeer harde stijl van karate. Toernooien worden gewonnen door knock down of knock-out, en strijders zijn opgeleid om zowel te nemen en uitdelen van zeer rake klappen.

BUDOKAN:

In tegenstelling tot de meeste stijlen van karate, is Budokan niet ontwikkelt in Japan of China. Zijn roots liggen in Maleisië, waar de stichter, Chew Choo Roet, judo, jiujitsu, worstelen en Shotokan studeerde. Sinds de oprichting in 1966, is budokan verspreid over Zuid-Azie en de rest van de wereld.

CHITO-RYU:

Chito-ryu is een Japanse stijl opgericht door Tsuyoshi Chitose in 1946. De stijl is een directe afstammeling van Tode, de oorspronkelijke Okinawa krijgskunst. Het is nauw verwant aan Shorin-ryu en Shorei-ryu. Het is bekend om het snelle rotatie, spanning en ontspanning van het onderlichaam gebruikt om zijn bovenlichaam technieken uit te voeren.