Chris Padilla vocht zich letterlijk leeg tijdens UFC Vegas 111. Hij versloeg Ismael Bonfim via knock-out in de tweede ronde. Zijn tegenstander miste gewicht, maar Padilla stapte toch in — en leverde.
Na de winst vroeg hij openlijk om een bonus van 50.000 dollar. Niet voor luxe. Hij wilde het geld gebruiken om zijn moeder te helpen, die in een trailer woont. “Ik heb die 50k nodig om haar eruit te halen,” zei hij met gebroken stem.
Maar UFC-baas Dana White gaf geen reactie. Geen bonus. Geen steun.
Tijdens de persconferentie brak Padilla zichtbaar. “Mijn broer nam op… tenzij je me wilt zien huilen, ga ik het kort houden,” fluisterde hij.
Hij sprak over offers, over pijn, over familie. Alles wat hij in de ring deed, was voor zijn moeder. “Zij gaf mij alles. Ik sterf liever in de kooi dan haar zo te zien leven,” zei hij.
Toch leek het allemaal niet genoeg voor Dana White, die vaker wordt bekritiseerd om zijn harde stijl. Zelfs het publiek kreeg medelijden met Padilla’s situatie.
Padilla benadrukte dat hij niet klaagde. Hij vocht, won en vervulde zijn plicht. Maar de bonus bleef uit. Hij herhaalde zijn oproep in de Octagon: “Help me, help mijn familie. Ik deed wat van me gevraagd werd.”
Eerder zagen we hoe vechters als Charles Oliveira bonussen weggaven uit pure empathie. Of hoe Youssef Zalal werd beloond voor lef.
In de UFC geldt echter: je kunt vechten, huilen en smeken — maar Dana White beslist. En hij zwicht niet.
Lees het artikel op de mobiele website