Brian Hooi, bijgenaamd HooiBooi, staat bekend als één van de meest geharde MMA-vechters uit Nederland. Zijn volgende gevecht bracht hem naar Aruba, een eiland dat dicht bij zijn wortels ligt. Voor Brian was dit geen gewone reis; het was een persoonlijke missie met diepe betekenis.
Hij vertelt hoe hij als kleine jongen bang was om te vechten, maar zich omvormde tot een onverschrokken strijder. “Speeltijd is voorbij. Ik ben nu volledig gefocust,” zei hij vlak voor vertrek.
Als kind keek Brian samen met zijn neef eindeloos naar vechtfilms. Ze kenden precies de momenten waarop de vechtscènes begonnen en speelden die na. Soms zelfs in echte gevechten op straat. In zijn tienerjaren ontdekte hij dat er altijd iemand sterker was. Op school kwam hij kickboksers tegen die groter en beter waren. Dat wakkerde zijn wil aan om zelf de beste te worden.
Zijn eerste kans om op Aruba te vechten kwam via Rodney en Mike. “Ze vroegen of ik daar wilde vechten. Natuurlijk zei ik ja. Het voelde als thuiskomen toen ik daar aankwam,” vertelt Brian.
Op het vliegveld werd Brian onthaald door vrienden, coaches en fans. Camera’s klikten, mensen juichten. Hij voelde de liefde en steun direct. Na het inchecken in het hotel volgde een korte verkenning van het eiland. De dagen voor het gevecht stonden in het teken van strikte discipline: een keto-dieet zonder koolhydraten, terwijl zijn teamgenoten pizza en pasta aten.
Op 26 juni stond de eerste persconferentie gepland. Brian keek zijn tegenstander diep in de ogen tijdens de staredown. “Hij mag dan klaar zijn, maar ik ben nóg meer klaar,” zei hij.
De persconferentie begon wat rustig, maar Brian pakte de microfoon en bracht sfeer. De dag voor de strijd volgde de officiële weging: 77,1 kilo. Daarna een tweede staredown voor het publiek, om de spanning op te bouwen. “Ik ga voor een knock-out in de eerste of tweede ronde,” verklaarde hij.
Op fight night begon Brian fel. Maar in de tweede ronde liep het uit de hand. Zijn tegenstander trok aan zijn haar en gaf een illegale knie, net na de bel. De scheidsrechter stopte het gevecht vanwege een diepe snee bij Brian.
“Geef me nog één minuut,” smeekte hij, maar de scheidsrechter weigerde. Volgens Brian was zijn tegenstander aan het instorten. De wedstrijd werd geen officiële overwinning of verlies, maar de smaak bleef bitter.
Terug in Amsterdam evalueerde Brian met zijn team. Het litteken zal snel genezen en de focus ligt alweer op nieuwe gevechten, waaronder één op Curaçao, op zijn verjaardag. “Dat wordt het beste verjaardagsfeest ooit,” lacht hij.
Een gevecht in Nederland zit er voorlopig niet in vanwege een lopende ban van de vechtsportautoriteiten. Brian wil om de tafel om tot een oplossing te komen. “Er zijn hier zoveel mensen die me willen zien vechten. Ik wil het publiek iets teruggeven.”
Als vader van twee dochters wil Brian laten zien dat je risico’s moet durven nemen en voor je dromen moet vechten. “Ik was al afgeschreven na mijn eerste gevecht. Maar ik sta er nog steeds. Misschien kijkt er nu een jongen van 15 naar mij en denkt: ik wil beter worden dan hij.”
Lees het artikel op de mobiele website