Acht vechters. Acht ongeslagen records. En allemaal met een eigen stijl. Wat ze gemeen hebben: ze maken gevechten af. Geen puntentellingen. Geen twijfel. Gewoon actie. En als je kijkt naar wie ze verslaan, dan zie je een patroon: oude namen worden vervangen door nieuwe gezichten.
De UFC verandert. Deze mannen nemen het over. En wie daar niet klaar voor is, ligt binnen een ronde op het canvas.
Michael Morales maakte korte metten met UFC-veteraan Neil Magny. De Ecuadoraanse welterweight scoorde een knockdown met een draaiende elleboog, klom direct in de mount en sloeg Magny daarna compleet vast. De scheidsrechter had geen keuze: het gevecht werd in de eerste ronde gestopt.
Morales was zichtbaar opgelucht. Na twee juryoverwinningen wilde hij duidelijk iets laten zien. “Ik wilde weer een finish,” zei hij na afloop. En die kreeg hij. Het was zijn twaalfde knock-out uit zijn carrière en hij blijft ongeslagen met 17‑0. De welterweight-divisie heeft er serieus een probleem bij.
Stephen "Wonder Boy" Thompson had nog nooit verloren via submission. Tot nu. Shavkat Rakhmonov greep zijn kans. Na een gecontroleerde ronde, waarin hij langzaam positie opbouwde, greep hij een choke. Met nog maar tien seconden te gaan klopte Thompson af.
Rakhmonov staat nu op 18‑0, met álle gevechten gewonnen via finish. Niemand overleeft deze man. In de UFC is hij nu 6‑0. Hij verslaat tegenstanders niet zomaar — hij domineert ze. Thompson noemde hem na afloop “een monster, maar wel een respectvolle tegenstander.”
Ilia Topuria zei het vooraf. Hij zou Charles Oliveira knock-out slaan in de eerste ronde. En dat deed hij. Eén harde rechter, gevolgd door een linkse hoek, en Oliveira ging zwaar neer. De scheids greep in. Fans stonden op de banken. Nooit eerder verloor Oliveira op deze manier.
Ook Max Holloway, jarenlang een onneembare vesting in de featherweight-divisie, kon hem niet stoppen. Topuria’s kracht is anders. Hij staat technisch, hij is snel en hij raakt hard. In 2024 bewees hij zichzelf als een nieuwe ster. Twee legendes op rij uitgeschakeld. En hij is nog maar 28.
In zijn laatste partij tegen Robert Whittaker zette Khamzat Chimaev de toon. Een razendsnelle double leg takedown, harde stoten en een face crank die Whittaker tot opgave dwong. Geen discussie. Geen twijfel. Dit was dominant.
Hij zei eerder dat hij iedereen zou overklassen. Na de partij tegen Kevin Holland, waarin hij hem als een judo-pop over de mat gooide en volledig controleerde, wisten de kenners het al: Chimaev is speciaal. Tegenstanders weten dat ze geen ruimte krijgen. Geen adem. Alleen druk.
Lerone Murphy blijft stilletjes oprukken. In zijn laatste gevecht gooide hij Hamos op de grond, nam direct een dominante positie in en sloeg met vernietigende ellebogen door. Het was geen toeval. Murphy plande het precies zo. Hij wist: als ik bovenop kom, is het klaar.
Ook bij eerdere gevechten zag je hetzelfde patroon. Controle, kracht, afmaken. Zijn record staat op 13‑0‑1. Geen hype. Geen praatjes. Gewoon resultaat.
Azamat Murzakanov deed waarvoor hij bekendstaat: iemand keihard raken. En als hij raakt, is het meestal afgelopen. Zo ook deze keer. Zijn tegenstander wankelde na een linkerhoek tegen het voorhoofd. Even later stond hij letterlijk stil tegen het hek. Murzakanov sloeg door. De scheids greep in.
De Russische vechter is 15‑0 en blijft onder de radar, maar insiders weten: deze man hoort bij de top. Hij heeft nu acht finishes op rij. Het is wachten op een top 10-gevecht.
Hyunsung Park is gevaarlijk, waar het gevecht ook heen gaat. In zijn laatste partij legde hij het tempo op, domineerde in stand-up, maar schakelde moeiteloos over naar de mat. Daar werkte hij kalm naar een rear-naked choke en dwong de tap af. Het leek makkelijk, maar dat was het niet.
Hij staat nu op 10‑0 met acht finishes. Park blijft onder de radar, maar zijn timing en afwerking zijn indrukwekkend. De flyweight-divisie krijgt het druk met hem erbij.
Lees het artikel op de mobiele website