Frederic Vosgröne, de man die ook wel bekend staat als het oermens, won zaterdagavond overtuigend tijdens Oktagon 78 in Frankfurt. In de kooi was hij een beest. Hij gaf de Braziliaan Fabio Moraes geen enkele kans. Binnen twee rondes was het gedaan. De scheids greep in toen Moraes zichtbaar kapot was. Vosgröne keek niet eens achterom.
Maar wat er daarna gebeurde, trok nog meer aandacht dan zijn brute zege.
Tijdens de persconferentie na afloop leek alles normaal. Tot er een simpele vraag werd gesteld: “Wat wordt je volgende stap?”
Vosgröne keek even stil voor zich uit. Toen zei hij, zonder blikken of blozen:
“Ik weet niet of ik nog ga vechten voor een organisatie die me als stront behandelt.”
Hij flikkerde de microfoon op tafel, stond op en liep naar buiten. De zaal viel stil. Geen antwoord meer, geen glimlach, geen handdruk. Alleen achterblijvende verbaasde blikken van journalisten, teamleden en collega-vechters.
Waarom Vosgröne zo reageerde, is nog onduidelijk. Volgens bronnen binnen zijn team zou het te maken hebben met interne spanningen en onduidelijkheid over beloningen en matchmaking. De organisatie zelf heeft nog geen verklaring gegeven.
Wat wel duidelijk is: dit was geen toneel. Zijn frustratie kwam hard aan, zowel binnen de organisatie als bij fans die hem op sociale media massaal steunen.
Zijn opmars is al een tijdje aan de gang. Eerder maakte hij indruk met een verwoestende stijl die alles kapotmaakt wat beweegt. In een eerder gevecht in Duitsland zagen we dat al: “Duitse MMA-oermens Vosgröne sloopt rivaal in Frankfurt, fans flippen” werd er geschreven door de pers.
De fans noemen hem niet voor niets het oermens. Niet omdat hij wild is, maar omdat hij in de kooi vecht alsof hij in leven moet blijven. Er zit geen show in zijn stijl. Alleen pure honger naar de winst.
Vosgröne vecht als een dolle hond. Dat is geen belediging, maar een geuzennaam geworden. In het algemeen wordt hij omschreven als “nergens bang voor”. En dat klopt.
Zijn stijl is direct, agressief, en zonder omwegen. Als hij aanvalt, is het alles of niets. En meestal is het alles. Het publiek houdt ervan. Maar als de organisatie zijn waarde niet erkent, is het geen verrassing dat hij zich uitspreekt.
De vechtsportwereld heeft hem in het vizier. Er zijn al geruchten over interesse van organisaties in de VS, Engeland en zelfs Japan. Met zijn uitstraling, vechtstijl en fanbase is hij goud waard.
Als Oktagon hem kwijtraakt, verliezen ze niet alleen een vechter. Ze verliezen een publiekstrekker, een merk op zichzelf. En dat weet Vosgröne ook.
Zijn quote echoot nog altijd na:
“Ik weet niet of ik nog ga vechten voor een organisatie die me als stront behandelt.”
En dat zegt alles.
Lees het artikel op de mobiele website