Remy Bonjasky was blij. Echt blij. Glory 100 zat strak in elkaar, de sfeer was dik in orde en het publiek ging er goed in mee. Tot dat laatste gevecht. Want toen Rico Verhoeven tegenover Artem Vakhitov stond, zakte alles in.
Als je het Remy vraagt: dit had nooit het hoofdgevecht mogen zijn.
In zijn eigen podcast en in een scherpe video spaart Remy zijn woorden niet. Hij snapt er niks van. Volgens hem laat Rico pas wat zien als niemand meer kijkt. “Pas als de camera uitstaat en iemand hem een microfoon geeft, komt hij op gang,” zegt Remy.
Maar Glory is geen Netflix-serie. Het gaat om wat je in de ring laat zien.
En dat was duidelijk. Mensen stonden op, liepen weg, begonnen te fluiten. Boegeroep al vanaf ronde twee. “Als dat gebeurt, weet je hoe laat het is,” zegt Remy.
“Dan verveelt het. En dat is dodelijk, zeker op een jubileum-event als Glory 100.”
Remy keek met frustratie toe. “Wat was nou het verschil tussen ronde één en vijf? Helemaal niks,” zei hij. “Geen piek, geen klapper. Alles op hetzelfde vlakke tempo. Dan mis je gewoon het vuur.”
“Rico had hem gewoon neer moeten slaan”
Bonjasky is duidelijk: iemand als Rico, met zo’n fysiek en ervaring, moet domineren. “In de eerste of tweede ronde had hij ‘m moeten pakken. Rechterstoot, hoge trap, klaar. Maar hij deed niks.” De irritatie druipt ervan af. “Dat was geen vechtlust, dat was voorzichtigheid.”
Kracht alleen is niet genoeg, vindt Remy. “Je moet slim zijn in de ring. Stijlen lezen, plannen maken, een tegenstander uit elkaar trekken.” En dat ziet hij bij Rico niet meer.
“Hij wint, maar dat boeit niemand meer. En dat zegt eigenlijk alles.”
Vroeger wilde iedereen Rico zien. Nu lijkt dat enthousiasme verdwenen. Bonjasky snapt dat. “Er zit niks magisch meer aan. Geen spanning. Geen momenten waarop je opveert van je stoel.” Hij zegt het zoals het is: “Rico raakt mensen niet meer.”
Andere vechters kregen wél de spotlight
“Die knetterharde Rico, die gewoon losgaat. Een knie, een draaiende trap, risico’s nemen. Maar dat doet hij niet meer. Hij speelt op safe. En dat boeit niemand,” aldus Bonjasky. Hij vindt dat Verhoeven zichzelf opnieuw moet uitvinden. Of anders moet hij het boek gewoon sluiten.
Volgens Remy moet een kampioen meer doen dan winnen. Je moet mensen iets geven om over te praten. Momenten creëren. Iets losmaken.
“En nu praten we vooral over hoe saai het was,” zegt hij. “Dat zegt genoeg.”
Lees het artikel op de mobiele website