Een sporticoon met een hakbijl als bijnaam—dat is Peter Aerts. De drievoudig K1-kampioen zit na al die jaren nog steeds niet stil. In zijn sportschool, de Okinawa Gym in Enschede, trainde hij dagelijks en coachte hij de volgende generatie vechters. Nu woont hij in Japan het land wat zeer goed voor hem was.
Maar wat echt verrast? Hij zegt dat hij binnen een maand klaar kan zijn om weer de ring in te stappen zo verklaarde hij eerder in een interview. Maar wil hij dat eigenlijk nog? En belangrijker nog: wat vindt zijn familie ervan?
Je zou denken dat een man van 54 jaar het wat rustiger aan doet. Niet Aerts. “Ik train elke dag, soms twee keer,” zegt hij zonder blikken of blozen. En als iemand hem een goed bod doet? “Tja, dan denk ik er zeker over na.”
Zijn lichaam is nog in topvorm, maar hij weet ook dat er een moment komt om te stoppen. “Realistisch gezien is het tijd om het erbij te laten, maar de drang blijft.”
In de vechtsportwereld is Aerts een legende, maar thuis is hij gewoon Peter, de vader en echtgenoot. Zijn vrouw? Die laat hem zijn gang gaan. “Ze weet toch wel dat ik mijn zin doe,” lacht hij.
Zijn kinderen, een tweeling, denken er verschillend over. “Mijn zoon zegt ‘doen!’, mijn dochter liever niet.” Beiden studeren economie, maar vechten ook. “Ze hebben het vechtersbloed,” zegt hij trots. Zelf mist hij het vechten in de ring zo liet hij op social media blijken.
Als Aerts zelf de ring in stapt, maakt hij zich nergens druk om. Maar als zijn kinderen vechten? Dat is andere koek. “Ik kan niks doen, alleen maar toekijken. Echt vreselijk.”
Toch moedigt hij ze aan om door te zetten. “Ze moeten zelf hun pad kiezen. Maar als ze willen vechten, dan ook serieus.” En dat doen ze dan ook dochter Montana en zoon Marciano stappen binnenkort de ring weer in.
Aerts heeft een duidelijke mening over de huidige staat van kickboksen. “Vroeger in de K1 stonden de besten tegenover elkaar. Nu is het veel politiek.” Hij vindt dat Glory niet altijd de beste vechters kiest.
“Ze nemen wie ze willen, niet per se wie de beste is.” En de zwaargewicht divisie? “Vroeger had je 10, 12 toppers. Nu? Noem er eens vier…” Stilte.
Of hij nu zelf vecht of anderen traint, Peter Aerts blijft een vechter in hart en nieren. Zijn passie voor de sport is onveranderd, en met zijn ervaring en netwerk helpt hij de nieuwe generatie vechters vooruit.
Eén ding is zeker: de Lumberjack is nog lang niet klaar.
Lees het artikel op de mobiele website