Hij liet zijn handschoenen achter in de ring, maar is terug. Bahram Rajabzadeh voelt zich weer een wolf. En dat betekent oorlog. In de ring maar ook er buiten. Voor het eerst na zijn recente nederlaag bij Glory spreekt hij en spaart niemand.
De nederlaag tegen Tarik Khbabez op Glory 104 deed pijn. Niet vanwege het resultaat, maar door de omstandigheden. Bahram werd net vader. “Ik sliep niet, at niet goed, trainde half. Ik had niet moeten vechten,” zei hij in Nederlands grootste podcast ChampTalk.
Toch deed hij het. In de eerste ronde sloeg hij Khbabez neer, daarna viel hij stil. “Mijn hoofd gaf geen commando’s meer. Alles zat bij mijn dochter.”
Na het gevecht liet hij zijn handschoenen achter op het canvas. Het voelde definitief. “Ik dacht: ik ben moe, ik ben vader, ik ben klaar.” Maar toen kwamen de berichten. Honderden brieven, steunbetuigingen uit heel Turkije, Azerbeidzjan en de vechtsport-gemeenschap.
“Ze plakten ze allemaal aan elkaar. Toen dacht ik: nee, ik moet terug. Voor mijn mensen.”
“Ik ben geen reservespeler,” zei hij fel. “Bel me niet als iemand uitvalt. Ik ben hoofdkaart materiaal.” Wat hem betreft kan de rematch tegen Tarik Khbabez op 7 februari gewoon ingepland worden.
“Iedereen wil het: ik, Tarik, de fans. Glory hoeft alleen nog de datum te prikken.”
Over Sergej Maslobojev, de ex-kampioen die onlangs dopingvrij werd verklaard na een onafhankelijk onderzoek, is Bahram keihard. “Je liet iets vinden in je eerste test, en maanden later kom je met schone urine aanzetten? Kom op, dat gelooft niemand.” Hij noemt Maslobojev “een tomaat vol hormonen” en wil nooit meer tegen hem vechten.
En dan richt hij zich op Sergej’s vrouw, die zich eerder op social media uitsprak. “Als je zo graag je mond opentrekt over andermans reputatie, gedraag je dan niet als een bang meisje die achteraf commentaar geeft,” zei hij. “Dat hoort niet bij een kampioen, en al helemaal niet bij iemand die zich wél schoon noemt.”
Bahram is niet alleen vechter, maar ook vader, symbool en stem. Voor zijn volgende titelgevecht heeft hij maar één verzoek: “Als ik opkom, wil ik dat iedereen als een wolf huilt. Laat het stadion daveren.” En als hij wint? Dan is het niet zijn glorie. “De overwinning is voor wie erin gelooft. En wij geloven.”
Lees het artikel op de mobiele website