Zo verdwijnt McGregors geloofwaardigheid heel snel

Wie had het ook, zo’n onderbuikgevoel? Bij mij zat het er al maanden. Vanaf het moment dat ik Dustin Poirier in gesprek met Ariel Helwani hoorde praten over zijn kansen tegen Conor McGregor. Een paar maanden geleden klonk hij al zelfverzekerd, gegroeid als mens en bovenal veel sterker in het koppie. Verrek, die Poirier kan zomaar winnen.

Gek hoe sommige wereldklasse vechters zoals Poirier worden onderschat. Bij de wedkantoren kon je 3,5 keer je inleg scoren bij inzet op The Diamond. Een tweede ronde (T)KO leverde nog véél meer geld op. Waarom? Omdat veel mensen nog steeds geloven in de mystiek van McGregor, ondanks dat-ie al vier jaar niets bijzonders heeft laten zien. Het heden heeft het verleden allang ingehaald.

Grote namen

Toen McGregor een jaar geleden de oude, gammele Cowboy Cerrone in veertig seconden naar de vlakte schouder beukte, werd er gejuicht. De ‘oude Conor’ was weer terug. Achteraf leek het veel meer dan het daadwerkelijk was.

Sinds McGregor champ champ werd, eind 2016, kwam-ie in de UFC drie keer in actie. Poirier vocht in dezelfde tijd negen (!) keer. Bovendien streed McGregor een keertje op weltergewicht tegen iemand die geen contender meer was, waar Poirier zich letterlijk langs alle grote namen op 155 moest werken.

De miljonair

Psychologische spelletjes, zoals McGregor ze vroeger met Poirier, Chad Mendes en José Aldo speelde, zijn verleden tijd. De oorlogsvoering is voorbij – het past niet meer bij de uitstraling. Van straatschoffie is McGregor uitgegroeid tot multimiljonair én huisvader. Hij wil meer klasse uitstralen en dat is maar goed ook.

want de hij is het voorbeeld voor heel veel jonge vechters – iets wat we in de afgelopen jaren vaak hebben gezien. Nieuwelingen deden de beroemde Ier na, omdat die manier cool was. Ze bewogen als hem, ze spraken als hem. Dat kwam de sfeer niet ten goede. Wat dat betreft heeft McGregor zich positief ontwikkeld.

Denken

De levende legende is één (vrij belangrijk) onderdeel vergeten – dat de tijd niet heeft stilgestaan. Hij mag dan nu wel heel beleefd zijn, we zijn ook vierenhalf jaar verder. De kaarten zijn compleet anders geschud: Alvarez vertrok naar ONE, Ferguson is versleten en RDA probeerde het tevergeefs op 170.

Dat waren de mannen van toen, daarvoor was McGregor niet bang. Kat in het bakkie, dacht-ie. De jongens die nu aan de top staan zijn meerdere levels beter dan de top van destijds. Als je McGregor echter hoort spreken over zijn eigen mogelijkheden, dan is het net alsof hij zelf nog denkt dat het eind 2016 is.

Aartsvijand Khabib

McGregor overschat zijn eigen kunnen. Dat deed-ie al tegen Khabib. Begrijp me niet verkeerd – ik doe het hem niet na en heb makkelijk lullen buiten de kooi, maar is net alsof hij denkt dat iedereen het in de afgelopen jaren rustig aan heeft gedaan. In tegendeel: de kooivechters om hem heen hebben zich juist razendsnel ontwikkeld.

Door het vertrek van Khabib – en reken maar niet dat-ie snel terugkomt - breekt er een nieuw tijdperk aan waarbij de koning nog moet opstaan. Dit was de kans om die koning te worden. Kans verprutst, vanwege die foutieve kijk op het speelveld.

Weer met pensioen

Is McGregor verzadigd? Feest hij teveel, moet-ie meer de octagon in of zou hij er juist goed aan doen om op een George St-Pierre stijl er weer een aantal jaren tussenuit te knijpen? De teller van McGregor staat op 3-3 wat betreft zijn laatste 6 gevechten bij de UFC. Twee submissions en een TKO tegen. Dat zijn statistieken die niet bij een titelkandidaat passen.

Na het gevecht kwam de ‘nieuwe Conor’ zijn tegenstander achter de coulissen nogmaals netjes de hand schudden. Hij bereidde Poirier voor op een trilogiegevecht. Laat Dana White hem dat idee snel uit het hoofd praten. Net zoals de rematch met Khabib – het is absoluut niet reëel of relevant.

Geloofwaardigheid

McGregor kan beter een gooi doen naar een derde meeting met Nate Diaz. Wint hij van Diaz, kan-ie eens een lijntje uitgooien naar Kevin Lee of that little mouthy fool at the desk Paul Felder. Kijken we daarna verder. Op deze manier, afgedroogd worden door topcontenders, verdwijnt zijn geloofwaardigheid heel snel.

Het onderbuikgevoel zat er al een tijdje. Poirier is veel actiever en heeft geleerd van zijn fouten. Hij liet zich niet zo overdonderen als de vorige keer, en kan zich nu opmaken voor een titelkans. Misschien kan McGregor eens een voorbeeld aan hem nemen.

Column door: Rene Oudman

? ZIE OOK ?

https://www.vechtsportinfo.nl/nieuws/mma-nieuws/1-1-dustin-poirier-verpest-rentree-conor-mcgregor-video/