Wie is de beste karatevechter ter wereld?

Weet u wie de beste karatevechter is?

De vraag was simpel: ‘Wie is de beste karatevechter ter wereld?’ De vrouw aan de andere kant van de telefoonlijn zei dat ze een schrijver was, die een stuk voor een magazine van algemeen belang over de beste beoefenaars in verschillende Sport en lichamelijke activiteiten aan het schrijven was. Nu krijgen wij bij Vechtsport-Online.nl wel eens meer rare vragen maar deze….

‘Wat laat je denken dat het mij niet is?’ Vroeg ik aan de dame in kwestie.

Er was stilte op de lijn, dus ik probeerde een andere insteek. ‘Laat me je dit vragen,’ zei ik. “Wie is vandaag de beste musicus in de wereld?”

‘Nou, dat is echt onmogelijk om te antwoorden’, zei ze. “Er zijn zo veel soorten muziek.”……. Precies.

Er is een natuurlijke neiging om te weten wie het beste is. In sommige aspecten van het leven kunnen we redelijk nauwkeurige beoordelingen maken. De beste monteur in de wereld heeft een track record als bewijs. Op andere gebieden is echter een kwalificatie als “best” onmogelijk. Dergelijke willekeurige toewijzingen vergroten het probleem vaak in plaats van het te verduidelijken.

Tientallen scholen en systemen

In de karate wereld begrijpen we dat tientallen scholen en systemen het gevolg zijn van politieke of persoonlijke voorkeuren. Verschillen boven wat in de training moeten worden verduidelijkt, kan ook leiden tot een verdere splitsing van een discipline. Er zijn karatevormen die zo dramatisch variëren in hun training, in hun nadruk en in hun toepassingen die erop proberen om de ​​”beste” onder hen te vinden, zou zinloos zijn. Waar zou je beginnen met niet meer dan de meest rudimentaire gemeenschappelijke grond?

Niet vechtsporters zien vaak de kunst in een monolithisch licht. Als een vechtsport schoppen, slaan en zwarte banden heeft, is het ‘karate’. Hetzelfde kan gezegd worden over ikebana of Japanse bloemplanken. Voor de meerderheid van ons, als we zes verschillende afspraken werden gepresenteerd, lijken ze allemaal op elkaar. Evenzo heeft het een beoefenend oog nodig om goju-ryu van shito-ryu te onderscheiden. Echter, de verschillen zijn misschien klein, we weten dat ze heel echt zijn. We weten ook dat het proberen de beste te zijn leidt tot verdere misverstanden over de ware aard van karate.

Soortgelijke thema

Eens in een trivia spel kwam ik tegen een soortgelijke thema vraag: Wat is de hoogste graad van zwarte ban toegekend in karate? Er is echt geen antwoord. Je kan je eigen karate organisatie starten en jezelf geven wat je wil, maar je zal de geloofwaardigheid van gevestigde groepen in Japan en elders missen. Dus……?

De authenticiteit van een karateorganisatie is volledig onderworpen aan de lusten van de toekomstige student in dit opzicht. Karate is lang genoeg in de wereld vertegenwoordigd en heeft genoeg uitmuntende vechters geproduceerd om geen banden met Japan te hebben om bonafide te zijn. Als een minder gekwalificeerde probeert om zijn reputatie te versterken door zichzelf tot een 15e graad zwarte band te verklaren, is er geen grote karate organisatie die kan zeggen dat hij verkeerd is of in strijd is met een of andere wet. En dat brengt me tot mijn laatste punt.

Ik heb onlangs een documentaire over een karate sensei in Japan gezien. Hij werd door de verteller beschreven als een ‘meester der meesters’, en later was er een opmerking dat hij door de Japanse regering als zodanig werd erkend.

De Japanse regering geeft weinig om de beste karate-leraar in Japan. Wanneer zijn sanctie in verband met karate wordt aangevoerd, is de verwijzing naar wat eens bekend was als de Monbusho, of het Ministerie van Onderwijs, Sport en Cultuur. In 2001 werd de Monbusho gecombineerd met het ministerie van Wetenschap en Technologie om de Monkasho te vormen. Het houdt toezicht op bijna alle gebieden van onderwijs in Japan – het kiezen van leerboeken, het opstellen van leerplannen en ga zo maar door.

In 1957 is de Japanse Karate Vereniging opgericht om onder de Japanse wet een onderwijsbedrijf te zijn en als zodanig door de Monbusho te worden erkend. Technisch gezien, dan kan de JKA worden beschouwd als gezagshebbend door het ministerie en dat betekent, bij uitbreiding, de Japanse regering. Het is echter makkelijk te veel hiervan te maken.

Ministeriële erkenning

Stel je voor dat je karate groep ruimte in het Feyenoord stadion huurt. Omdat het centrum eigendom is van de stad, zou je technisch zeggen dat je een ‘officieel erkende’ vorm van karate bent. De JKA kon de Monbusho overtuigen dat zijn curriculum, training en doelstellingen voldoende samenhangend en zinvol waren om als een onderwijssysteem te worden beschouwd. Dit is bewonderenswaardig om zeker te zijn. Het zegt echter niets over de tientallen andere karatesystemen in Japan die gewoon nooit toegepast worden, en nooit een bijzonder voordeel hebben gezien bij dergelijke ministeriële erkenning.

Geen speciale status