Op 28 juni 1997 reist commentator Ian Darke samen met collega Glenn McCrory naar Las Vegas voor een boksweek die geschiedenis zou schrijven. Vanaf de eerste dag hangt er al een vreemde sfeer in de lucht. De stad voelt overdreven en vermoeiend aan, met schreeuwerige attracties en een tijdsverschil dat moeilijk te overwinnen is. En er wacht een bizar moment, de beet die Mike Tyson voor altijd tot een monster zou maken in de ogen van critici.
Op maandag proberen ze een interview met Tyson te regelen. Dat blijkt een uitdaging. Tyson ontwijkt de pers zoals altijd en laat zich alleen met veel moeite kort filmen. Hij spreekt amper, kijkt nors, en laat zijn minachting voor journalisten blijken.
Op dinsdag valt meteen op hoe groot het verschil tussen de twee boksers is. Waar Tyson zich afsluit, is Holyfield open, benaderbaar en vriendelijk. Hij spreekt uitgebreid met de media na zijn training. Iedereen merkt dat hij vol zelfvertrouwen zit en totaal niet onder de indruk lijkt van Tyson.
Woensdag volgt de gebruikelijke persconferentie. Terwijl Tyson verveeld voor zich uit staart, straalt Holyfield rust uit. Toch merkt trainer Manny Steward dat Holyfield misschien iets té ontspannen is. De spanning bouwt zich op richting het gevecht.
Op donderdag is de weging. Tyson weegt lichter dan ooit sinds zijn gevangenistijd. Holyfield is zwaarder dan normaal. Tijdens de poseermomenten lijkt Tyson de blik van Holyfield te vermijden.
Later die dag protesteert het team van Tyson tegen de aanstelling van Mitch Halpern als scheidsrechter. Ze vinden dat Tyson daar psychologisch onder lijdt omdat Halpern hem eerder stopte. De commissie wijst dit verzoek uiteindelijk af, maar de toon is gezet.
Vrijdag blijkt Halpern toch op te stappen. De druk was te groot. Mills Lane wordt ingevlogen als vervanger. Niemand weet dan nog dat hij een hoofdrol gaat spelen in de geschiedenis van het boksen.
Op zaterdag 28 juni 1997 vindt het gevecht plaats. Wat volgt, is misschien wel het meest beruchte moment in de boksgeschiedenis. Mike Tyson bijt tweemaal in het oor van Holyfield. De scheidsrechter stopt het gevecht. Tyson is gediskwalificeerd.
Het publiek is in shock. Commentatoren noemen hem laf en een pestkop. Iedereen voelt dat dit geen uitbarsting was, maar een bewuste actie van een bokser die wist dat hij ging verliezen. Tyson gooit zijn reputatie te grabbel. Voor velen is hij op dat moment geen legende meer, maar een schande.
Na afloop breekt er paniek uit in het MGM Casino door geruchten over geweerschoten. Mensen rennen voor hun leven. De sfeer slaat om van opwinding naar angst.
De volgende dag is het overal groot nieuws. Koppen als “The fight of the ear” en “Bite of the century” vullen de kranten. De bokswereld is in shock. Tyson wordt hard gestraft. Hij verliest zijn bokslicentie en krijgt een boete van drie miljoen dollar.
De commentator vliegt terug naar Engeland. Na een week vol chaos en bizarre momenten keert hij terug naar de nuchtere sfeer van een klein boksgala in Bethnal Green. Het contrast met Las Vegas is enorm.
Lees het artikel op de mobiele website