Hoe overwin je de angst om te vechten?

Hoe kun je de angst om te vechten aan de kant schuiven?

Iedereen heeft angst, natuurlijk zijn er mensen die zeggen compleet geen angst te kennen. Grootspraak of waarheid? Vaak ligt het in heet midden, er zijn maar weinig mensen die geen angsten kennen. Als het aan komt op vechtsport en angst dan is het duidelijk, je moet echt ballen hebben om bijvoorbeeld een ring in te stappen, of op een toernooi jezelf te meten met een gelijkwaardige tegenstander.

Mediteren als medicijn?

Een aantal mensen zweert bij meditatie om innerlijke rust te krijgen en angsten aan de kant te zetten. Maar is het wel zo makkelijk? Innerlijke angsten zijn vaak herkenbaar als bijvoorbeeld bang te zijn om een ernstige ziekte op te lopen, of dat een geliefde niet thuis komt doordat hij bijvoorbeeld risico vol werk doet zoals bij de strijdkrachten. Vaak zijn het de mensen er om heen die de angsten bij zich dragen, en degene die het betreft het vaak afdoet van maak je geen zorgen het komt goed. Maar is dt in de praktijk ook zo?

Zet je angst aan de kant

Ik sprak een paar jaar geleden een zogenaamde "mind tuner", Pieter Frijters, een zeer gedegen en overtuigende spreker. Hij vertelde mij dat om je angst weg te nemen je jezelf een spiegel moes voor houden, jezelf goed te bekijken en de vraag stellen is de angst wel reëel ? Je zou dan denken baker praatjes maar nee, de beste man praatte gewoon top managers het vliegtuig in die angst hadden om te vliegen.

Vechtsport angst

Jaren later toen ik zelf wat hoger in de vechtsport kwam, werd ik geconfronteerd met angsten. Ik werd gevraagd of ik niet een wedstrijd wilde vechten als vervanger van een vechter die had afgezegd. Aan de ene kant was ik gevlijd aan de andere brak het zweet mij uit. Ik had namelijk maar 14 dagen om mij voor te bereiden. Ik ging eens diep in mijzelf en opeens kwam de "mind tuning" methode naar boven. Ik stelde mij de vraag waar ben je nou bang voor? De klappen en trappen? Nee want ik kan incasseren dacht ik? Het eventuele verlies dan van het gevecht? Ook niet, nee ik kon er niet mijn vinger opleggen. Totdat ik ineens besef kreeg dat ik niet af wilde gaan voor een grote groep mensen.

Waar maak jij je druk om zeg?

Ik besloot de heer Frijters te bellen en mijn dilemma voor te leggen, hij kwam alras met advies en zei; waar maak jij je druk om zeg, dan ga je toch af. Who care 95% van de mensen in de zaal ken je niet eens, toch? Ik dacht ja verrek hij heeft gelijk, niemand kent me daar, ook had ik van tevoren niet aan een promo campagne meegedaan, ik was immers de grote onbekende. Ik dacht weg met die angst.

Het moment supreme

De dag kwam dat het gevecht aanbrak, de hele dag had ik een zenuwachtig gevoel. Ik nam rust, zocht een plek op waar ik rustig kon zitten en zette mijn favoriete muziek op. Een kalmte kwam over mij, ik keek spreekwoordelijk in de spiegel. Liet wat scenario's de revue passeren en dacht aan het voordeel dat ik had als de grote onbekende. Het moment kwam dat ik door de touwen de ring in stapte. Het publiek joelde toen mijn tegenstander binnenkwam, duidelijk de publieks favoriet. Wij keken elkaar aan en de bel klonk, de aanval werd ingezet en ik pareerde zijn stoten en trappen. Terugkomend met alles wat ik had. Ineens zakte mijn tegenstander naar de grond, en kreeg acht tellen. deze waren genoeg om de strijd te staken. En ik was winnaar!

Rust en kalmte

Ik besefte mij dat ik zonder dat ik het bewust was rustig gebleven was tijdens het gevecht, bleef kijken waar mijn kans lag, en wanneer ik aangevallen zou worden en waarmee ik dat moest pareren en terug slaan. Dus rust bewaren was voor mij dus de heelmeester voor de angst. Je kunt je wel allerlei zaken van tevoren in het hoofd halen, het moment zelf bepaalt. Dus mijn advies zou zijn, blijf rustig raak niet in paniek en wacht af. Mij heeft het tot nu toe altijd goed geholpen.

Bijdrage: John Williams